Zgodnie z dwudziestym siódmym artykułem Konstytucji Federacji Rosyjskiej istnieją dwa różne rodzaje miejsc, w których może przebywać obywatel. Są one wyznaczone jako miejsce zamieszkania i odpowiednio do pobytu. Zasadniczo samo znaczenie i główna różnica wynikają z samych nazw. Jeśli tylko pomyślisz logicznie, okaże się, że w pierwszym przypadku jest to miejsce, w którym dana osoba mieszka, a w drugim, gdzie jest tymczasowo.
Ale ważne jest, aby zrozumieć, że zgodnie z prawem wszystko jest klasyfikowane nieco bardziej skomplikowane, ponieważ te dwa pojęcia są połączone innym terminem zwanym miejscem rejestracji. Przepisy, jak zawsze, przewidują rozwój każdej sytuacji dotyczącej obywateli, dlatego istnieje nawet koncepcja osób nieposiadających stałego miejsca zamieszkania, ale warto byłoby rozważyć je osobno. W ramach tego artykułu będziemy mówić konkretnie o miejscu zamieszkania obywatela i faktycznym miejscu jego pobytu.
Poniżej szczegółowo przeanalizujemy, w jaki sposób każda z tych koncepcji jest osobno, oraz różnice między nimi.
Krótko o miejscu zamieszkania
W celu ochrony prawa cywilnego podmiotu bardzo ważna jest koncepcja miejsca zamieszkania. W tym przypadku jest to miejsce, w którym podmiot tymczasowo lub na stałe mieszka.
Ponadto warto zwrócić uwagę na sytuację małoletnich dzieci. Miejsce zamieszkania ludności cywilnej poniżej czternastego roku życia jest formalnie uważane za miejsce zamieszkania ich rodziców lub opiekunów. Ta koncepcja jest daleka od pustej przestrzeni, ponieważ może powodować pewne konsekwencje prawne. Na przykład na podstawie stałego miejsca zamieszkania obywatel jest uznany za zmarłego lub zaginionego. Czy jest to jurysdykcja, czy ma prawo do dziedziczenia - to oczywiście zależy również od miejsca zamieszkania.
Każdego obywatela uważa się za zaginionego, jeżeli w miejscu zamieszkania nie ma dowodów, że co najmniej raz pojawił się w tym miejscu. Aby uznać obywatela za zmarłego bez ciała, niezbędny jest okres pięciu lat, a jeśli dana osoba zniknęła w okolicznościach obciążających (wojna, klęska żywiołowa), wystarczy sześć miesięcy.
Krótko o miejscu rejestracji
Miejsce rejestracji różni się od miejsca zamieszkania tym, że jest zawsze, bez wyjątku, tymczasowe. Istnieją dokumenty potwierdzające, jednak rejestracja w takim miejscu pod żadnym pozorem nie jest możliwa. Ta dokumentacja jest wydawana na wypadek, gdybyś musiał potwierdzić, że dana osoba naprawdę była w jakimś miejscu. Za miejsce pobytu można uznać następujące obiekty:
- Hotele.
- Sanatoria.
- Domy wypoczynkowe i emerytury.
- Instytucje medyczne.
- Obozy turystyczne, kempingi, obozy szkoleniowe.
- Obiekty sportowe, w szczególności obozy sportowe.
Jednocześnie Konstytucja Federacji Rosyjskiej gwarantuje każdemu obywatelowi, bez wyjątku, swobodę wyboru miejsca zamieszkania i zamieszkania. Oznacza to, że każdego z nas nie można przypisać silnie do określonego miejsca, z wyjątkiem więzień (więzień, obozów jenieckich i kolonii). Te wyjątkowe przypadki, warto zauważyć, są również uważane za miejsce zamieszkania w praktyce prawnej..
Rejestracja w miejscu zamieszkania, w miejscu pobytu
Obywatele, którzy planują mieszkać w budynkach mieszkalnych i budynkach przez pewien czas, którzy nie są ich stałym miejscem zamieszkania, muszą stawić się co dziewięćdziesiąt dni urzędnikowi odpowiedzialnemu za to miejsce w celu przedłużenia rejestracji. Prawo to ma zastosowanie do wszystkich obywateli, bez wyjątku, niezależnie od statusu społecznego, przywilejów i świadczeń.
Obywatele Federacji Rosyjskiej, którzy zmienili miejsce stałego pobytu, mają obowiązek, nie później niż tydzień od dnia przybycia do nowego miejsca, również poinformować urzędników odpowiedzialnych za rejestrację w tej jednostce administracyjnej (dzielnica, miasto, osada miejska, wieś , wieś itp.)
