W okresie od XV do XVI wieku dokonano wielu wielkich odkryć, które zmieniły ogólnie przyjęte pojęcia porządku światowego. Do tego czasu uważano, że centrum świata stanowi człowiek. Założono, że środowisko istnieje w celu zaspokojenia jego potrzeb. Ale po odkryciach Brunona, Galileusza, Kopernika i innych doszło do tego Ziemia jest małą cząsteczką w nieskończonej przestrzeni. Stało się jasne, że wiele zjawisk i wzorów miało zupełnie inną naturę, niezwiązaną z ludzkim życiem.
Te okoliczności spowodowały, że myśl filozoficzna XVII wieku rozwija się w dwóch kierunkach - empirycznym i racjonalnym.
Okres następujący po tych odkryciach nazywa się New Time..
Filozofia empiryzmu
Ten filozoficzny trend zyskał nowy rozwój w Anglii. Według empirystów filozofia powinna być praktyczna, służyć znajomości materii. Twierdzili, że bez doświadczenia nie ma wiedzy. Doświadczenie oparte na percepcji zmysłowej pozwala zrozumieć, co dzieje się wokół. Zdobytą wiedzę można przedstawić jako opis tego doświadczenia. Doświadczenie, zdaniem empirystów, jest studium liczby pojedynczej. Innymi słowy, uczenie się:
- Wrażenie wewnętrzne, gdy implikowany jest wpływ zewnętrzny lub w pojedynczej reprezentacji, gdy mówi się o doświadczeniu wewnętrznym.
- Kontemplacja Tego w Zewnętrznym Świecie, istniejącego poza ludzką świadomością.
Istnieją dwie formy empiryzmu: immanentny i transcendentalny.
Immanentna forma empiryzmu
Wielu filozofów z przeszłości przedstawiało proces poznania jako połączenie indywidualnych reprezentacji i doznań. Wątpili w istnienie obiektywnego świata, a proces poznania sprowadzono do badania subiektywnego. Wszystko, co dana osoba widzi, to doświadczenie, które wywołuje wrażenie. A wrażenia generują pomysły. Te pomysły są subiektywne i dlatego nie można poznać obiektywnej rzeczywistości..
Forma transcendentalna
Jej wyraźnym przykładem jest materializm. Wszystko, co porusza się w przestrzeni i wchodzi w interakcje, jest obiektywną rzeczywistością, namacalnym światem. Wszystko, co jest w świadomości, jest wynikiem kontaktu z otaczającym światem materialnym. To jest doświadczenie zewnętrzne..
Stała się główna metoda poznania otaczającej rzeczywistości, zaawansowana w okresie Nowego Czasu indukcja: uczyć się od prywatnego do ogólnego.
Główne punkty empiryzmu są następujące:
- Potrzeba i uniwersalność ustalonych relacji eksperymentalnych można wytłumaczyć regularnym wpływem na świadomość otrzymywanych wrażeń..
- Regularność tworzonych wrażeń tworzy skojarzenie powiązanych ze sobą reprezentacji. Pamiętając jeden z nich, mimowolnie pamiętaj o drugim.
- Powiązania te powtarzają się wielokrotnie i nie można ich przerwać. Podzielone, poprzednie zgłoszenia również się nie udały.
- Z biegiem czasu przekazywane są tak silne skojarzenia z pokolenia na pokolenie. Tak więc znaną już dziś wiedzę uzyskano dzięki doświadczeniu z przeszłości.
- Oprócz naturalnych warunków wpływających na ludzi istnieją społeczny. Relacje społeczne wpływają na rozwój jednostki. W tym przypadku dostaje doświadczenie komunikacji społecznej, która daje mu wyobrażenie o strukturze społecznej..
Tak więc, zgodnie z doktryną empiryczną, podstawy myślenia, sposoby poznania, podstawy wiedzy matematycznej, przyrodniczo-historycznej są uzyskiwane bezpośrednio z doświadczenia. Znanymi filozofami empirystów New Age byli: F. Bacon, T. Hobbes, D. Locke i inni.
Filozofia racjonalizmu
W przeciwieństwie do empiryzmu racjonalizm twierdzi, że podstawą wiedzy o wszystkim, co nowe, jest umysł, wiarygodne i jedyne źródło.
Oryginalna zasada umysłu - wątpić we wszystko. W związku z tym racjonaliści, w przeciwieństwie do empirystów, uważają, że wrażeniom nie można ufać. Prowadzi to do subiektywnej oceny rzeczywistości. Aby poznać prawdę, musisz najpierw. I tutaj trzeba porzucić uprzedzenia i wątpliwe autorytety. Wszystko jest weryfikowane przez umysł. Nawet wiedza, która jest już dostępna i znana nam.
Racjonaliści zadeklarowali główną metodę rozumienia świata odliczenie - przejście od ogólnego do konkretnego. Główne elementy tej metody zostały zidentyfikowane przez Rene Descartesa - najwybitniejszego przedstawiciela racjonalistycznej filozofii New Age..
- Jasne i precyzyjne badanie prawdy.
- Badany obiekt podzielony jest na największą liczbę struktur.
- Myślenie krok po kroku od prostego do złożonego.
- Podczas nauki nie przegap ważnych szczegółów.
Jak powstaje podstawa początku intuicja. Podzielony jest na zmysłowy i intelektualny. Pierwszy wynika z odruchowej aktywności ludzkiego ciała, a drugi opiera się na znajomości aspektu matematycznego.
Zatem intuicyjne założenia są początkiem. W przyszłości dochodzi do logicznych wniosków, które prowadzą do odkrycia naturalnych warunków istnienia obiektu. Tak narodził się aksjomat.
Następnie racjonalistyczne idee Kartezjusza znalazły kontynuację w pismach G. Leibniza, B. Pascala, B. Spinozy.
Wspólne między tymi obszarami
Należy zauważyć, że empirycy i racjonaliści znacznie rozwinął naukową metodologię poznania świata. Ale oba kierunki zapewniają jednostronne i wąskie podejście do badania rzeczywistości. Oczywiście zarówno indukcja, jak i dedukcja są ze sobą powiązane. Poznanie świata obejmuje elementy dwóch metod. Jest to niemożliwe bez doświadczenia zmysłowego, a także bez inteligencji. Jednostka myśli od znajomości danych indywidualnych do uogólnienia, podczas gdy myślenie abstrakcyjne działa. W przyszłości odbywa się przetwarzanie nabytej wiedzy, a następnie wysuwane są hipotezy.
Główne różnice
Empiryzm twierdzi, że doświadczenie i doznania zmysłowe są źródłem początkowej wiedzy. Doświadczone wrażenia generują pomysły. Rozum tylko systematyzuje i filtruje takie pomysły. Obserwując, analizując, porównując i eksperymentując, jednostka dochodzi do niezbędnych wniosków.
Racjonalizm przedstawia umysł jako główne źródło wiedzy. Pojęcia, pomysły, myśli są nieodłączne w człowieku od urodzenia. Jednostka jest substancją myślącą. Jednak wiarygodnej wiedzy nie można bez wątpienia osiągnąć. Wątpliwości pomagają zdobyć odpowiednią wiedzę. Od rzetelnej wiedzy o sobie, człowiek przechodzi do rzetelnej wiedzy o świecie. W ten sposób myśl ewoluuje.
