To jest twój kot. Ten kot jest twój. Czy wiesz, że w języku angielskim te i podobne zdania zostaną zbudowane przy użyciu różnych słów - w pierwszym przypadku używa się twojego, w drugim - twojego. Od czego to zależy? Wymyślmy to.
Zarówno twój, jak i twój są klasyfikowani jako zaimki dzierżawcze. Ale… twój - forma podstawowa, podczas gdy twoje - absolutne. Oczywiście te definicje nie pomagają zrozumieć różnicy, więc przejdźmy do szczegółów.
Oba zaimki tłumaczą jako „twój / twój / twój / twój / twój / twój / twój / twój / twój”. Ale podstawowa forma jest używana razem z rzeczownikiem i definiuje go. To jest twój kot - to jest twój cat. Forma absolutna nie implikuje istnienia rzeczownika i wznosi się, by go zastąpić. W zdaniu „Ten kot jest twój” domyślnie pomijasz drugie słowo kot, ponieważ pełne zdanie brzmi: „Ten kot jest twoim kotem”. Słowo „twój” pozwala ci nie powtarzać rzeczownika „kot”, tak jak w języku angielskim robi się słowo „twój”: ten kot jest twoje.
Następujące nazwy służą do lepszego rozróżnienia i zapamiętania tych zaimków dzierżawczych: zaimki-rzeczowniki (twoje) i zaimki-przymiotniki (twoje).
Wnioski
- twój uzupełnia rzeczownik (definiuje), twój - zastępuje.
- twoja - zaimek dzierżawczy-przymiotnik, twoja - zaimek dzierżawczy.
