Różnice między amerykańskim i angielskim angielskim mogą wydawać się nieznaczne, ale tylko do momentu, gdy zaczniesz rozmawiać z native speakerem. I chociaż dzisiaj w społeczeństwie przekonanie, że użycie tylko czasownika modalnego jest właściwe w obu wersjach, próbuje się zakorzenić, w rzeczywistości nie jest to do końca prawdą. Dlatego, aby wiedzieć, kiedy lepiej powiedzieć, należy, kiedy - będzie konieczne, jeśli chcesz dogadać się z lokalną ludnością, a nawet ... zapobiec niektórym nieporozumieniom!
Będą i będą dodatkowymi czasownikami modalnymi używanymi do utworzenia czasu przyszłego. W zdaniu zajmują miejsce po temacie.
Najbardziej ogólną zasadą, którą większość zna, jest to, że w przypadku osoby w pierwszej osobie stosuje się liczbę pojedynczą i mnogą (I / my) płytki, w innych przypadkach (ty / on / ona / ono / oni) - będzie. Co więcej, wskazanie dotyczy tylko brytyjskiej wersji angielskiego, podczas gdy w amerykańskiej i po I / my to zrobimy.
Tendencja do używania tego czasownika wszędzie przenika do klasycznego języka angielskiego (nie bez naszej pomocy), jest to jednak nie do przyjęcia nie tylko dlatego, że język jest dziedzictwem kulturowym, ale także z powodu pewnych semantycznych różnic w czasownikach, które pozwolą nam zobaczyć, w niektórych przypadkach nawet po tobie / on / ona / ono / oni. Mianowicie: będzie odzwierciedlać twoją wolę, twoje pragnienie, podczas gdy obowiązek - obowiązek, obowiązek. A jeśli zwrócisz się do osoby mówiącej „Powinieneś”, zakłada się, że wskazujesz jej obowiązek wykonania tej czynności, bez względu na to, czy tego chce. W związku z tym w zdających przesłuchanie Shall działa również jako prośba o określone działania, rozwiązanie i może być zwykłym pytaniem intencyjnym lub wyrażać obsesyjną prośbę..
Wnioski
- W większości przypadków należy do mnie / do woli - ty / on / ona / ono / oni.
- W zdaniach związanych z intencją zostaną wykorzystane pragnienia;.
