Różnica między SAS a SATA

W nowoczesnych systemach komputerowych interfejsy SATA i SAS są używane do łączenia głównych dysków twardych. Z reguły pierwsza opcja pasuje do domowych stacji roboczych, druga do serwerów, więc technologie nie konkurują ze sobą, spełniając różne wymagania. Znacząca różnica w kosztach i pamięci powoduje, że użytkownicy zastanawiają się, czym różni się SAS od SATA, i szukają kompromisów. Zobaczmy, czy to jest właściwe.

Treść artykułu

• Porównanie
• Tabela

SAS (Serial Attached SCSI) - interfejs szeregowy do podłączania urządzeń pamięci masowej, opracowany na podstawie równoległego interfejsu SCSI w celu wykonywania tego samego zestawu poleceń. Jest stosowany głównie w systemach serwerowych.

SATA (Serial ATA) - interfejs szeregowej wymiany danych oparty na równoległym PATA (IDE). Nadaje się do domu, biura, komputerów multimedialnych i laptopów.

Jeśli mówimy o dysku twardym, to pomimo różnych specyfikacji technicznych i złączy nie ma kardynalnych rozbieżności między urządzeniami. Kompatybilność wsteczna jednokierunkowa umożliwia podłączenie dysków do płyty serwerowej zarówno jednego, jak i drugiego interfejsu.

Warto zauważyć, że obie opcje połączenia są prawdziwe w przypadku dysków SSD, ale istotną różnicą między SAS i SATA w tym przypadku będzie koszt dysku: pierwszy może być dziesiątki razy droższy przy porównywalnej ilości. Dlatego dziś takie rozwiązanie, jeśli nie rzadkie, jest dobrze wyważone i jest przeznaczone dla szybkich centrów danych na poziomie przedsiębiorstwa.

Porównanie

Jak już wiemy, SAS jest używany w serwerach, SATA - w systemach domowych. W praktyce oznacza to, że wielu użytkowników zwraca się jednocześnie do tego pierwszego i wiele problemów jest rozwiązanych, podczas gdy tym drugim zajmuje się jedna osoba. W związku z tym obciążenie serwera jest znacznie wyższe, więc dyski powinny być wystarczająco odporne na uszkodzenia i szybkie. Zaimplementowane w SAS protokoły SCSI (SSP, SMP, STP) umożliwiają przetwarzanie większej liczby operacji we / wy w tym samym czasie..

Bezpośrednio do dysku twardego prędkość obrotowa zależy przede wszystkim od prędkości wrzeciona. W przypadku komputerów stacjonarnych i laptopów 5400 - 7200 RPM jest konieczne i wystarczające. W związku z tym znalezienie napędu SATA o prędkości 10 000 obr./min jest prawie niemożliwe (chyba że spojrzysz na serię WD VelociRaptor, przeznaczoną ponownie na stacje robocze), a wszystko powyżej jest absolutnie nieosiągalne. Dysk twardy HDD obraca się co najmniej 7200 obr./min, standard można uznać za 10000 obr./min, a wystarczający maksymalny - 15000 obr./min.

Uważa się, że dyski szeregowe SCSI są bardziej niezawodne i mają wyższe MTBF. W praktyce stabilność osiąga się bardziej dzięki funkcji sprawdzania sum kontrolnych. Dyski SATA cierpią z powodu „cichych błędów”, gdy dane są zapisywane częściowo lub są uszkodzone, co prowadzi do pojawienia się uszkodzonych sektorów.

Główną zaletą SAS jest także odporność na awarie systemu - dwa porty dupleksowe, umożliwiające podłączenie jednego urządzenia dwoma kanałami. W takim przypadku informacje będą wymieniane jednocześnie w obu kierunkach, a niezawodność zapewnia technologia wielościeżkowego wejścia / wyjścia (dwa kontrolery wzajemnie się ubezpieczają i dzielą obciążenie). Kolejka oznaczonych poleceń jest zbudowana na głębokość 256. Większość dysków SATA ma jeden port półdupleksowy, a głębokość kolejki w technologii NCQ wynosi nie więcej niż 32.

Interfejs SAS zakłada stosowanie kabli o długości do 10 m. Do jednego portu można podłączyć do jednego portu za pomocą ekspanderów. SATA jest ograniczona do 1 m (2 m dla eSATA) i obsługuje podłączanie tylko jednego urządzenia typu punkt-punkt.

Perspektywy dalszego rozwoju - w tym przypadku różnica między SAS i SATA jest również odczuwalna dość ostro. Przepustowość interfejsu SAS sięga 12 Gb / s, a producenci zapowiadają wsparcie dla prędkości transferu danych 24 Gb / s. Najnowsza wersja SATA zatrzymała się na poziomie 6 Gb / si nie będzie ewoluować w tym zakresie.

Dyski SATA pod względem kosztu 1 GB mają bardzo atrakcyjną cenę. W systemach, w których szybkość dostępu do danych nie jest krytyczna, a ilość przechowywanych informacji jest duża, zaleca się ich użycie.

Tabela