Różnica między depozytem a zaliczką

W różnych stosunkach handlowych partnerzy mogą zgodzić się na wpłacenie depozytu lub zaliczki jednej ze stron transakcji na rzecz drugiej. W jakich przypadkach może to być wymagane?

Treść artykułu

• Co to jest zaliczka?
• Co to jest gwarancja?
• Porównanie
• Tabela

Co to jest zaliczka?

Under z góry Zwyczajowo rozumie się kwotę pieniędzy, która jest wykorzystywana jako zaliczka na podstawie umowy (dostawa towarów, usługi, przeniesienie własności). Z reguły jest przenoszony z jednego partnera na drugiego po zasadniczo zawartym porozumieniu między nimi i podpisaniu głównych dokumentów.

Kwota zaliczki jest zwykle znacznie mniejsza niż kwota określona w umowie jako rekompensata za towary lub usługi dostarczane od jednego partnera do drugiego. Przekazywanie zaliczek jest procedurą, która w większym stopniu odzwierciedla zaufanie między stronami, ale nie wiąże się z wydobyciem żadnej z nich znaczących preferencji finansowych.

Zaliczka może jednak zostać wykorzystana przez stronę, która ją otrzymała, w celu sfinansowania przygotowania do wypełnienia zobowiązań umownych lub ich częściowej realizacji. W takim przypadku ta strona transakcji prawdopodobnie będzie czuć się znacznie bardziej komfortowo w procesie interakcji z partnerem.

Konieczne jest odróżnienie zaliczki od depozytu, który jest kwotą, która stymuluje późniejsze zawarcie umowy przez którąkolwiek ze stron (jeżeli odpowiednia umowa nie zostanie podpisana, depozyt pozostanie z drugą stroną stosunku prawnego). Ale depozyt może być porównywalny pod względem kwoty z zaliczką.

Jeżeli umowa, na podstawie której przekazano zaliczkę, zostanie z jakiegokolwiek powodu anulowana, wówczas odpowiednia przedpłata jest zasadniczo zwracana stronie dokonującej jej. Jeśli jednak jej partnerowi udało się już dostarczyć część towarów w ramach umowy lub świadczyć niektóre usługi, jest on uprawniony do odliczenia za nie płatności z zaliczki (chyba że umowa lub prawo państwa, w którego jurysdykcji działają partnerzy).

Co to jest gwarancja?

Under zastaw Zwyczajowo rozumie się kwotę pieniędzy wykorzystywaną jako gwarancja wykonania przez jedną ze stron transakcji jej zobowiązań. Jeżeli uczestnik stosunku prawnego odmawia ich spełnienia, druga strona może wycofać zabezpieczenie w całości lub w części. Jego wartość z reguły pozwala partnerowi na pokrycie poniesionych strat - to znaczy jest porównywalna lub równa kwocie odzwierciedlającej zobowiązania każdej ze stron umowy.

Gdy tylko zobowiązania strony umowy, która złożyła zastaw, zostaną spełnione, druga strona zwraca odpowiednią kwotę pieniężną. Klauzula zabezpieczeń jest najczęściej zawarta w umowach pożyczek - szczególnie w przypadku dużych kwot lub drogich aktywów..

Sposób wykorzystania zastawu w przypadku częściowego spełnienia przez każdą ze stron warunków transakcji określają postanowienia umowy. Zwykle w takim przypadku zastaw jest rozdzielany między strony transakcji na podstawie wielkości wypełnionych zobowiązań wynikających z umowy jednego z nich.

Strona, która je otrzymała, nie jest uprawniona do korzystania z zastawu w jakikolwiek sposób, chyba że istnieją podstawy do nabycia praw do niej w wyniku niewypełnienia przez drugą stronę zobowiązań wynikających z umowy.

Porównanie

Główną różnicą między zastawem a zaliczką jest to, że pierwsza płatność jest wysyłana przez jedną stronę umowy do drugiej jako zaliczka na poczet przyszłej dostawy i zakłada, że ​​reszta kwoty zostanie obliczona minus ta płatność. Zastaw ma inny cel - jest przenoszony przez jedną stronę umowy na drugą w celu zagwarantowania wykonania umowy. Zwykle nie wpływa to na kwotę kwoty wynikającą z odpowiedniej umowy, ale co do zasady jest z nią porównywalna w przypadku, gdy strona uprawniona chce wykorzystać depozyt zabezpieczający w celu zrekompensowania strat wynikających z niewywiązania się partnera ze zobowiązań.

Po ustaleniu różnicy między depozytem a zaliczką odzwierciedlamy wnioski w tabeli.

Tabela