Jaką sztukę walki lepiej zrobić Sambo lub Jiu-Jitsu (Sport)

Ludzie, którzy posiadają jakąkolwiek sztukę walki, są stale obecni dopasowanie, a nawet spotkanie dobrze wyszkolonych przeciwników pokona ich. Niektóre z najbardziej popularnych technik obejmują sambo i jujitsu..

Nie potrzeba broni

Nie tylko sztuki walki są znane i popularne na całym świecie. Sztuka walki rozwinięta w Związku Radzieckim zyskała także wielu fanów. Nazywano go sambo od pierwszych liter słów. Samoobrona bez broni.

Przede wszystkim zasługa stworzenia sambo i samej nazwy V.A. Spiridonov. To on w latach 20. - 30. ubiegłego wieku opracował technikę samoobrony. Bazował na Jiu-Jitsu, boksie brytyjskim i francuskim, a także elementach normalnej walki ulicznej.
Ten system został zaprojektowany tylko dla pracowników. NKVD i nie został wprowadzony wśród zwykłych ludzi.
Victor Afanasevich pokonał technikę walki siedem grup. Regał wykorzystuje wysięgniki i dźwignie, zwroty i nierówności, a także prasowanie i ściskanie. Od boksu i pożyczonych ciosów od jujitsu. Ostatnia grupa - połączone pociągnięcia. Dzięki tej technice udało się skutecznie bronić przed różnego rodzaju chwytami i atakami uzbrojonego wroga.
Kolejny twórca Sambo - V.S. Oszchepkow, którego system jest uważany za prostszy i bardziej dostępny dla dystrybucji masy. Znał takie sztuki walki jak judo i wushu, więc wziął od nich wiele elementów i dodał techniki europejskiego i chińskiego pochodzenia. Szkolił nie tylko sztab wojskowy, ale także studentów instytutu gimnastyki, profesjonalnych pracowników sportowych.
W tym jego szkolenie trzy etapy. Początkowo kopnięcia, uduszenie, rzuty i dźwignia. Następnie ćwiczył techniki obrony przed uzbrojonym wrogiem. Na ostatnim etapie doskonalono techniki walki wręcz między dwoma nieuzbrojonymi ludźmi.
W przeciwieństwie do sztuk walki Wasilij Siergiejewicz wprowadził sambo nowe zasady. Zdjął japońskie rytuały, zmienił mundury uczniów, zamiast twardych mat tatami miał teraz miękkie grube dywany.
Systemy Spiridonov i Oshchepkov można połączyć w jeden system V.P. Wilki. Został przeszkolony przez obu mistrzów i przedstawił swój program w podręczniku dla pracowników NKWD.
Ten samouczek był podstawą A.A. Kharlampiev, pisanie własnej pracy „Zapasy sambo”. Brakowało elementów takich jak ciosy i uduszenia, niebezpieczne rzuty. Wykluczył metody ochrony przed uzbrojonym mężczyzną. Dlatego od tego czasu sambo zostało podzielone na dwa obszary: jako sport, jako sztuka walki.

Wciągliwy wojownik podbijający

Znajome użycie terminu jiu-jitsu przez Japończyków nie będzie całkowicie jasne, ponieważ w języku japońskim brakuje dźwięku „w”, a nazwa brzmi jak ju-jutsu.

Dlaczego nazywa się ten rodzaj walki, staje się jasne, jeśli podzielimy słowo na dwie części: judo, to znaczy miękkie, elastyczne, elastyczne. Druga część jutsu tłumaczy jako metodę lub technikę.
Ale to tylko poetycka nazwa, ale w rzeczywistości metody dalekie są od delikatnego przytulenia. Sztuka polega na tym, że mistrz udaje, że jest znacznie słabszy, a zatem zmuszony jest poddać się wrogowi. I tak będzie, dopóki wróg nie wpadnie w pułapkę. Oznacza to, że jest to główna zasada walki - poddać się, aby wygrać.
Jiu-jitsu bogata historia, który zaczyna się od XI wieku, ponieważ rodzaje sztuk walki samurajów, którzy nosili zbroje, okazały się jego przodkami, a ten rodzaj walki powstał w XVI, kiedy zbroja stała się znacznie łatwiejsza i pojawiła się broń palna. Ponieważ jiu-jitsu ma wiele ataków dźgających i rąbających, które są stosowane na bardziej wrażliwych obszarach wroga.
Jiu-Jitsu można podzielić na trzy kierunki. Po pierwsze, są to systemy, które zachowują tradycje, ale wprowadzono do nich nowe metody dostosowane do współczesnych warunków. Po drugie, systemy utworzone na zamówienie organizacji publicznych i grup specjalnych. Istnieje inny kierunek, którym jest stworzenie oryginalnego mistrza kreatywnego. Wszystkie te systemy wykorzystują różne techniki sztuk walki..
Ten rodzaj sztuki walki jest bardzo atrakcyjny. wojsko, wywiad i policja. To zainteresowanie tłumaczy się tym, że prawie połowa sprzętu składa się ze sprzętu zapaśniczego, to znaczy, że istnieje wiele chwytów i bolesnych technik, zamiatania i rzucania, uduszenia i potknięcia.
Pozostałe techniki oparte są na ruchach, z palcami, dłońmi, pięściami, łokciami, głową, nogami - kolanami i stopami..

Ogólne właściwości

Sambo i jujitsu to techniki obronne wykorzystujące brutalną siłę.

Najważniejsze jest to, że posiadanie sambo lub jujitsu może odeprzeć atak wroga różne przepisy, pomimo faktu, że wróg uderza, a także jest uzbrojony w broń białą lub palną (ale w tym przypadku tylko z bliskiej odległości).
W obu technikach wymagane kopnięcia i ręce, uchwyt ręczny. Możliwe jest wykonywanie rzutów, konieczne jest stosowanie bolesnych technik, podnóżków i zamiatania.
Ci, którzy znają te sztuki, mogą łatwe do złamania, używając określonych punktów na ciele. Aby to zrobić, mistrz wprowadza uczniów w obszary ciała, które są bardziej podatne na traumatyczne i bolesne skutki podczas treningu..
Ciągłe ruchy Sambo i Jiu-Jitsu ciągłe i koniecznie połączone. Ale w japońskiej technice ruchy są zaokrąglone i gładkie..

Istnieją różnice w technikach.

Radziecki typ bitwy - technika sambo i samuraj różnią się znacznie:

Specyficzne funkcje w przeszłości z jujitsu. Polegali na tym, że ta sztuka walki istniała tylko w szkołach rodzinnych samurajów. Prości ludzie nie mogli go studiować. Podczas szkolenia zidentyfikowano kilka etapów. Pierwszym z nich jest przyjęcie ucznia do szkoły, ale potrzebna była rekomendacja, a także seria testów fizycznych, psychicznych i moralnych. Potem sam trening trwał kilka lat, te same techniki i ruchy były ciągle ćwiczone każdego dnia. Nie tak często, ale jeśli uczeń był doskonały, został wtajemniczony w tajniki szkoły.
Sambo musi zostać opanowane podstawa techniczna i taktyczna, walczyć o siebie.
Powszechnie stosowany w jujitsu jako środek obronny dowolny przedmiot. Ale wojownicy mają też specjalną broń, którą uczą się posługiwać. To, na przykład, yavara - kij do 30,5 cm lub pałka miernika, a także specjalny drąg, nóż lub lina.
W sambo nie stosuje się żadnych przedmiotów. Polegają tylko na własnych umiejętnościach, zręczności i sile, każda chybota przeciwnika służy do ataku.

Który jest lepszy

Sambo i Jujitsu łączy fakt, że jest to pojedynek dwóch rywali, w którym każdy chce pozostać zwycięzcą. Podczas walki musisz unikać ciosów, ale mieć czas na uderzenie wroga.

Wybierz rodzaj sztuki, który wolisz uczeń decyduje. Jeśli chcesz opanować tę technikę, warto odwiedzić bitwy doświadczonych sportowców.
Sambo jest bardziej konieczne dla personelu wojskowego lub pracowników organów ścigania i agencji bezpieczeństwa. To bardzo trudny i wydajny system walki..
Studenci Jiu-jitsu również rozumieją filozofia. Uważa się, że ruchy podczas bitwy są ruchami Wszechświata i konieczna jest walka nie tylko ciałem, ale także duszą.
Dlatego też Sambo zostało niedawno wpisane na listę sportów olimpijskich sportowiec ma do czego dążyć.
Nie mogę rozpoznać jiu-jitsu widok olimpijski, chociaż organizacje od dawna są gotowe do akredytacji.
Japoński zapasy jest lepszy dla tych, którzy chcą nauczyć się bronić, nie atakować. Ten rodzaj sztuk walki ma na celu kontrolowanie energii i przeciwnika, stopniowo niszcząc jego wolę.
W sambo nie ma obiektów odpychających ataki, a mistrz jujitsu może uczyć użyj dowolnego przedmiotu jako narzędzia.