Człowiek jest biologicznym stworzeniem, którego wewnętrzna struktura ma cechy, w których użyteczne i poznawcze byłoby zrozumiałe. Na przykład wewnątrz i na zewnątrz jesteśmy przykryci różnymi materiałami. I tkanki te różnią się budową i funkcją, na przykład tkanka nabłonkowa od tkanki łącznej.
Tkanka nabłonkowa (lub nabłonek) wykłada narządy wewnętrzne naszego ciała, jamę i zewnętrzną warstwę (naskórek). Tkanka łączna nie jest sama w sobie tak ważna, a raczej w połączeniu z innymi elementami budowlanymi, jest obecna prawie wszędzie. Nabłonek tworzy powierzchnie i ściany, a tkanki łączne pełnią funkcje wspierające i ochronne. Co ciekawe, jest to tkanka łączna, która istnieje natychmiast w czterech postaciach: stała (szkielet), płynna (krew), żelowa (chrząstka) i włóknista (więzadła). Tkanka łączna ma wysoce nasyconą substancję międzykomórkową, ale nabłonek prawie nie zawiera substancji międzykomórkowej.
Komórki nabłonkowe są głównie komórkowe, nie wydłużone, gęste. Komórki tkanki łącznej są elastyczne, wydłużone. W wyniku rozwoju embrionalnego tkanka łączna powstaje z mezodermy (warstwa środkowa, warstwa zarodkowa), a nabłonek z ektodermy lub endodermy (warstwa zewnętrzna lub wewnętrzna).
Wnioski
- Tkanka nabłonkowa i tkanka łączna pełnią różne funkcje: pierwsza - podszewka, druga - podtrzymująca.
- Tkanka łączna w ciele ma większą różnorodność form.
- Tkanka łączna i nabłonek różnią się różną zawartością substancji międzykomórkowej.
- Zasadniczo komórki nabłonkowe są komórkowe, a komórki łączące są wydłużone.
- Nabłonek i tkanka łączna powstają na różnych etapach embriogenezy (rozwój zarodkowy).
