Pytanie o różnice między historią a baśnią nie będzie takie proste, jeśli dotkniemy historii pochodzenia tych gatunków. Historia powstała jako rodzaj świeckiej literatury przygodowej w średniowieczu, a jej bliskość do bajki w tamtych czasach była oczywista. Fabuła została zbudowana jako ciąg niezwykłych wydarzeń związanych z tajemnicami, wróżbiarstwem, wędrówkami, wyobrażoną śmiercią i zmartwychwstaniem bohatera. Na poziomie zdjęć wykorzystano tradycyjne opowieści o grotesce i hiperbolizacji, podkreślając symboliczną treść systemu figuratywnego jako całości.
Na początku VIII wieku powstały główne odmiany gatunkowe powieści historycznych, codziennych i satyrycznych. Wraz z ich rozwojem pojawiły się prace w literaturze, w których fikcja ustąpiła miejsca rzetelności, a metoda narracyjna zyskała nowe cechy, które różnią się od kanonów opowieści ludowych i baśni..
Nowoczesny historia Należy do gatunku literackiego epickiego, który łączy dzieła prozatorskie opisujące serię wydarzeń z życia bohaterów i odtwarza system obrazów artystycznych podporządkowanych pomysłowi pewnego autora. Kompozycja opowieści jest budowana arbitralnie i może zawierać elementy powieściowe lub szkicowe, szczegóły życia, fragmenty humorystyczne i satyryczne. Zasada narracji jest wiarygodna, oparta na faktycznych podstawach tego, co dzieje się zgodnie ze spójną chronologią i jasno określonymi ramami czasowymi. Konflikty fabularne są podporządkowane celowi, jakim jest odsłonięcie wewnętrznego świata bohatera.
Nowoczesny bajka Jest to specjalny gatunek narracyjny, który zachował podstawy folkloru. Symbolika baśniowych obrazów odzwierciedla stabilne ludowe idee dotyczące relacji człowieka z przyrodą, rodzajów zachowań, które determinują osiągnięcie ważnych celów, wad i cnót oraz takich abstrakcyjnych pojęć, jak dobro i zło. Kompozycja opowieści zawiera obowiązkowy element testu bohatera, który naruszył pewien zakaz i zmuszony został do walki z siłami mistycznymi w celu odzyskania zagubionych.
W opowieściach ludowych struktura narracji podporządkowana jest ścisłemu systemowi i proporcjonalności części tekstu: powiedzenie nadaje ton i nastrój emocjonalny, inicjacja informuje bohatera, trzykrotnie powtarzane próby wzmacniają intrygę, doprowadzając ją do kulminacji, po której następuje szczęśliwe zakończenie. W opowieściach literackich zasada ta jest stosowana tylko częściowo, ponieważ bajkowa akcja rozwija się zgodnie z wolą autora. Osobliwość artystyczną literackich bajek można uznać za zastosowanie technik inżynierii fabuły charakterystycznych dla powieści przygodowej lub gatunku fantasy..
Dlatego powstaje pytanie, jaka jest różnica między historią a bajką. Ważnymi charakterystycznymi cechami opowieści są zabawna treść i fikcja. Czas i miejsce akcji nie mają znaczenia: wszystko dzieje się w bajce raz lub dawno temu, za rogiem, przez morza, poza gęstymi lasami. Historia opisuje rzeczywiste lub podobne do rzeczywistych wydarzeń, określone w ramach czasowych i związane z konkretną lokalizacją.
Historia „Romeo i Julia”Obfitość stabilnych zwrotów mowy w bajce pełni funkcję formotwórczą: konieczne jest utrzymanie struktury tekstu. Integralność kompozycyjna opowieści zostaje osiągnięta w inny sposób: dzięki rzeczywistej dokładności przedstawionych wydarzeń i rygorystycznemu wyborowi uzasadnionych stylistycznie środków artystycznego wyrazu.
Wnioski
- Treść opowieści odzwierciedla wiarygodne wydarzenia i fakty, twórczo przemyślane przez autora. Główną istotną cechą bajki jest fikcja i rozrywka..
- Bajka opisuje przygody bohatera, ale jego wewnętrzny świat nie został ujawniony, ponieważ bajkowe postacie personifikują symboliczne obrazy. Historia przedstawia serię wydarzeń, które pokazują duchowe cechy i postawy bohaterów.
- Bajka zachowuje stabilną strukturę tekstu, co pozwala na przesyłanie go ustnie bez zniekształceń. Historia ma dowolną kompozycję.
- Od literackich bajek, podobnych w gatunku do przygodowych i fantastycznych dzieł, historia wyróżnia się faktem zastosowanego materiału i brakiem instalacji dla szczęśliwego zakończenia.
