Istnieje ścisły związek między folklorem a literaturą, ze względu na specyfikę twórczości słownej, która pokazuje ludzkie wyobrażenia o świecie i wzorcach rozwoju świadomości społecznej. Jednak w dziełach folklorystycznych i literackich istnieją fundamentalne różnice, które determinują ich charakterystyczne cechy i cechy.
Folklor w szerokim tego słowa znaczeniu, to historycznie rozwinięty zbiorowy współautorstwo, które pochłonęło tradycje ludowe i ustnie lub żartobliwie przekazuje poetyckie uogólnienie doświadczeń wielu pokoleń. Wśród gatunków folklorystycznych wyróżnia się rytuał, pieśń i epos. Do epickich gatunków należą bajki, legendy, epopeje, legendy, opowieści, a także małe formy folkloru - przysłowia, powiedzenia, zagadki i żarty. Słowo „folklor” jest często używane w węższym znaczeniu - w celu określenia treści i metody tworzenia słownych obrazów artystycznych charakterystycznych dla tych gatunków..
Pochodzenie literatura jako forma sztuki w wielu kulturach wiąże się z rozwojem epopei ludowej. Służył jako podstawa do kronik i biografii świętych; zasada narracji zapożyczona z opowieści ludowych została wykorzystana do budowy fabuły przygód i łobuzów - prototypu wielu gatunków współczesnej prozy; system figuratywny i rytmiczna organizacja epopei, pieśni historycznych, ceremonialnych znajdują odzwierciedlenie w poezji autora.
Jednak dzieła literackie nie były zgodne z kanonami folkloru, miały bardziej złożoną kompozycję, arbitralnie rozwijającą się fabułę i mogły istnieć tylko w formie pisemnej, ponieważ każda z nich była oryginalną kompozycją stworzoną przez jedną osobę.
Począwszy od renesansu styl autora staje się charakterystyczną cechą fikcji, a przedmiotem obrazu jest wewnętrzny świat bohatera, w którym czytelnik odnajduje moralne priorytety i cechy epoki charakterystyczne dla określonego okresu historycznego w rozwoju społeczeństwa.
Współczesny proces literacki jest złożonym różnorodnym zjawiskiem kulturowym, przejawiającym się w różnorodności już istniejących i dopiero powstającychformy kreatywności słownej.
ReklamaW przeciwieństwie do literatury folklor zachowuje stabilne formy i siedzącą strukturę kompozycyjną tekstu. Wewnętrzny świat bohatera jest zamknięty: ważne jest tylko zdarzenie lub czyn, w którym nie przejawiają się cechy charakteru, ale ogólnie uznane zasady zachowania, przyjęte jako podstawa porządku, który ustanawia równowagę między dobrem a złem.
Wnioski
- Folklor jest specjalną formą ustnej sztuki ludowej, która na werbalnych obrazach przekazuje uogólnione idee dotyczące struktury świata i społeczności ludzkiej. Literatura jako forma sztuki realizowana jest w formie pisemnej i odzwierciedla wewnętrzny świat człowieka w systemie relacji społecznych panującym w danym okresie historycznym.
- Dzieła folklorystyczne są wynikiem kolektywnego procesu twórczego, w którym nie można ustalić autorstwa. Literatura łączy dzieła, których autorstwo jest niezawodnie znane.
- Gatunki folklorystyczne podlegają stałym regułom kreślenia, tworzenia systemu figuratywnego i wyboru środków wyrazu artystycznego. W dziełach literackich autor określa zasady tworzenia przedmiotów i twórczości edukacyjnej.
