We współczesnym świecie technologia zajmuje pierwsze miejsce. Upraszczają nasze życie, pomagając nam w szybkim i wydajnym zakończeniu procesów..
Procesor jest uważany za „serce” mechanizmu, innymi słowy, to za urządzenie odpowiada operacje logiczne i arytmetyczne, napisane w kodzie maszynowym. Pierwsze komputery pojawiły się w latach 40. ubiegłego wieku i niewiele miały wspólnego z nowoczesnymi komputerami, do których jesteśmy przyzwyczajeni.
Pojawiły się pierwsze komputery PC i procesory w zwykłym znaczeniu tego słowa 1971. Od tego czasu architektura, technologia, a nawet wygląd procesorów znacznie się zmieniły. Dlatego mikroprocesory zorientowane na rynek masowy pojawiły się stosunkowo niedawno. Teraz bez nich nie można sobie wyobrazić naszego życia.
Ludzie używają ich na co dzień, czy to telefonu, tabletu, komputera, telewizora czy nowoczesnego samochodu. Procesory przeszły długą drogę w ulepszaniu - od ogromnych komputerów zajmujących kilka dużych pokoi po smartfony, które łatwo mieszczą się w naszych rękach. Jednak pomimo znaczących różnic w architekturze i technologii starych i nowych procesorów, ich główne funkcje pozostały takie same..
Procesor można scharakteryzować za pomocą następujących punktów:
- Szybkość zegara. Ta cecha oblicza liczbę operacji na sekundę. Mierzone w hercach i zgodne z zasadą: im wyższy wskaźnik, tym wyższa wydajność.
- Wydajność.
- Pobór mocy. Ta cecha pokazuje zużycie energii elektrycznej na jednostkę czasu. Ważne jest, aby zrozumieć, że im wyższe zużycie energii, tym wyższe rozpraszanie ciepła. Dlatego należy zwrócić uwagę na chłodzenie procesora.
- Architektura, innymi słowy jest to zestaw kodów maszynowych.
- Liczba rdzeni / wątków. Rdzenie lub wątki - liczba obliczeniowych fizycznych rdzeni w jednym układzie procesora. Im większa liczba, tym lepsza wydajność..
- Technologia procesowa. Korzystając z tej cechy, możesz obliczyć wartość wskazującą rozdzielczość sprzętu. Mierzone w nanometrach. Nowoczesne procesory wykonują głównie technologię procesową 14–7 Nm. Im niższy wskaźnik, tym niższa emisja ciepła i tym więcej tranzystorów można dopasować.
Funkcje Pentium 4
Pentium 4 to rodzina flagowych jedno-rdzeniowych mikroprocesorów x86-bitowych swoich czasów. Wyprodukowano i zaprezentowano przez Intel 20 listopada 2000 r. Stali się pierwszymi procesorami nowej architektury. Netburst.
Nowa architektura została opracowana na przyszłość, a głównym zadaniem było osiągnięcie najwyższych możliwych częstotliwości..
Z czasem programiści zdali sobie sprawę, że zwiększenie częstotliwości prowadzi do zwiększonego zużycia ciepła i energii, co wymagało chłodzenia. Z tego doświadczenia skorzystała firma, w wyniku czego Intel zmienił swoją politykę, polegając na nowej architekturze ze wzrostem liczby rdzeni i wątków.Procesory z rodziny Pentium 4, produkowane przez Intela od 2000 do 2005 dla gniazd 423, 478, również 775. Rdzenie procesorów stale się zmieniają, co doprowadziło do poprawy parametrów technicznych. W sumie wydano kilka podstawowych procesorów: Willamette, Northwood, Prescott, Cedar Mill. Ponadto wyróżniły się nowymi technologiami. Tak więc procesory oparte na rdzeniach Northwood, Prescott i Cedar Mill posiadały technologię Hyper-Threading..
Dane techniczne Pentium 4 na rdzeniu Willamette:
- Częstotliwość taktowania 1,3 - 2,0 GHz.
- Proces produkcyjny 180 nm.
- Rozpraszanie ciepła - 100 W..
- Pamięć podręczna L1 - 8 KB, L2 - 256 KB.
Northwood:
- Zegar 1,6 - 3,4 GHz.
- Proces produkcyjny 130 nm.
- Rozpraszanie ciepła - 134 W..
- Pamięć podręczna L1 - 8 KB, L2 - 512 KB.
Prescott:
- Częstotliwość taktowania 2,4 - 3,8 GHz.
- Technologia procesowa 90 nm.
- Rozpraszanie ciepła - 150 W..
- Pamięć podręczna L1 - 16 KB, L2 - 1 MB.
Młyn cedrowy:
- Częstotliwość taktowania 3,0 - 3,6 GHz.
- 65 - Technologia procesowa Nm.
- Rozpraszanie ciepła - 85 W..
Funkcje Pentium D.
Pentium D jest kontynuacją rodziny Pentium 4 z dwoma rdzeniami fizycznymi. Seria została zaprezentowana 25 maja 2005 pod gniazdem 775. Oparty na tej samej mikroarchitekturze NetBurst co poprzednie modele. Ta seria procesorów została wydana na rdzeniach Smithfielda i Preslera..
Szczerze mówiąc, rdzeń Smithfielda okazał się niepraktyczny, ponieważ spieszyło się, aby nadążyć za już wydanym, odnoszącym sukcesy dwurdzeniowym AMD Athlon 64 X2. Rdzeń Smithfielda to zasadniczo dwa kryształy Prescotta o zmniejszonej częstotliwości taktowania w celu zmniejszenia ciepła.
Smithfield:
- Częstotliwość taktowania 2,6 - 3,2 GHz.
- Technologia procesowa 90 nm.
- Rozpraszanie ciepła - 130 W..
- Pamięć podręczna L1 - 16 KB, L2 - 1 MB.
Presler:
- Częstotliwość zegara 2,8 - 3,6 GHz.
- Proces produkcyjny 65 nm.
- Rozpraszanie ciepła - 130 W..
- Pamięć podręczna L1 - 16 KB, L2 - 2 MB.
Ogólna charakterystyka procesora
Ponieważ seria procesorów Pentium D jest kontynuacją rodziny Pentium 4, są one do siebie bardzo podobne. Rdzeń Smithfielda to dwa kryształy Prescott umieszczone na tym samym podłożu. Mają dokładnie te same cechy, a jedyne, co je wyróżnia, to niższe częstotliwości. Ponadto procesory oparte są na wspólnej architekturze NetBurst. Cedar Mill to ten sam Presler, tylko pojedynczy rdzeń.
Różnice w procesorze
Jeśli mówimy o różnicach, to przede wszystkim, podwójny rdzeń co oznacza, choć nie znaczący, wzrost wydajności. W przypadku Smithfield procesor różni się od jednordzeniowego Prescott niższą częstotliwością na rdzeń, a także podzieloną pamięcią podręczną L2 L2. W firmie Presler, w związku z przejściem na technologię 65 nm, możliwe było zwiększenie częstotliwości przy takim samym rozpraszaniu ciepła. Ponadto Presler został pozbawiony technologii Hyper-Threading i otrzymał wsparcie dla technologii Vanderpool..
Różniło się także Pentium D. Rejestry 64-bitowe, co znacznie zwiększyło możliwą ilość pamięci RAM.
Użycie procesora
Procesory Pentium 4 ustawione jako potężne procesory multimedialne i może być wykorzystywany do dowolnych zadań w danym czasie, czy to renderowania, edytowania czy gier komputerowych. Ze względu na stosunkowo wysoki koszt, były one używane w drogich zespołach, czego nie można powiedzieć o dwurdzeniowych procesorach opartych na rdzeniu Smithfielda, które były znacznie gorsze od rozwiązań AMD pod względem ceny i wydajności. Procesory na rdzeniu Preslera były w stanie zatrzymać opóźnienie Intela dzięki cieńszej technologii procesowej. W ten sposób możliwe było zmniejszenie wytwarzania ciepła i zwiększenie częstotliwości.
