Różnica między nektaryną a brzoskwinią

Jasne, rumiane i lekko kudłate owoce tego owocu o jednym wyglądzie powodują uporczywe ślinienie. Oczywiście mówimy o brzoskwini, która jest szczególnie kochana zarówno przez dorosłych, jak i dzieci. Odmianą tego owocu jest nektaryna. Wielu uważa to za skrzyżowanie brzoskwini i śliwki i traktuje dziwaczne owoce z wielką nieufnością. W artykule postaramy się rozwiać mit sztucznie wyhodowanej hybrydy, która stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.

Treść artykułu

• Definicje
• Porównanie

Definicje

Brzoskwinia - żółtawo-czerwone owoce ze puszystą skórką, słodką miazgą i dużą kością w środku. Jest to owoc różowego drzewa genealogicznego, w skład którego wchodzą również śliwka, wiśnia i morela. Ojczyzna rośliny nie jest dokładnie ustalona, ​​ale istnieją sugestie, że są to północne Chiny. To tam znaleziono dziką formę uprawianej brzoskwini. W tej chwili drzewo jest hodowane w ciepłych częściach Ameryki i Eurazji w klimacie umiarkowanym. Nasiona owoców działają jak surowce do oleju brzoskwiniowego, który jest aktywnie wykorzystywany w kosmetologii i medycynie. Same owoce są powszechnie spożywane i sprzedawane zarówno w postaci świeżej, jak i suszonej, w puszkach i mrożonych. Głównym światowym producentem są Stany Zjednoczone. Na świecie istnieje kilka tysięcy różnych odmian brzoskwiń, ale nie wszystkie mają znaczenie handlowe..

Nektaryna - odmiana brzoskwini ze skórką gładką jak śliwka. Pojawiło się w wyniku naturalnej mutacji w procesie samozapylenia drzew. Podobne niepowodzenia w rozwoju nerek doprowadziły do ​​pojawienia się „łysych” owoców. W źródłach angielskich termin ten jest używany od 1616 r. Książki tamtych czasów mówiły o dziwacznych owocach jako „żart” natury. Po kilku stuleciach naukowcy chcieli bliżej poznać to zjawisko, w wyniku którego posadzono całe plantacje nasion. Jednak same nektaryny zyskały popularność dopiero pod koniec XX wieku wraz z pojawieniem się odmian o dużych owocach z żółtym miąższem. Owoce są spożywane zarówno na świeżo, jak i do robienia deserów i dżemów, duszonych owoców w puszkach. Głównymi dostawcami nektaryny są kraje śródziemnomorskie: Włochy, Grecja, Tunezja, Cypr, była Jugosławia. Do tej pory hodowano mrozoodporne odmiany owoców, które zapuściły korzenie w regionie Wołgograd i na Północnym Kaukazie.

Porównanie

Przede wszystkim warto wspomnieć o zewnętrznej różnicy między owocami. Brzoskwinia jest owłosiona, a powierzchnia nektaryny jest absolutnie gładka i błyszcząca. Skórka ostatniego owocu jest bardziej sztywna i sprężysta. Skórka brzoskwini jest delikatna, podatna na uszkodzenia. Dojrzałe owoce nie są przechowywane, ponieważ na ich powierzchni pojawiają się brązowe plamy, co wskazuje na początek procesu gnicia. Dlatego niedojrzałe owoce są często używane do transportu. Okres przechowywania nektaryny jest dłuższy. Ze względu na gęstą strukturę owoce praktycznie nie ulegają uszkodzeniu podczas transportu.

Kolejna różnica między nektaryną a brzoskwinią polega na tym, że pierwszy owoc charakteryzuje się wysoką zawartością cukru. Jest bardziej słodki i bogaty w kalorie. Nektaryny zawierają dużo witaminy A, żelaza, potasu, magnezu i beta-karotenu. Chociaż różnica w składzie chemicznym owoców jest nieznaczna, brzoskwinia wciąż traci pod względem użyteczności odpowiednik o gładkiej skórce. Warto zauważyć, że oba owoce mają właściwości moczopędne, dzięki czemu pomagają organizmowi pozbyć się nagromadzonych toksyn. Jak wspomniano powyżej, nektaryna ma odporne na zimę odmiany, które są uprawiane na rozległości naszej ojczyzny. Podczas gdy brzoskwinia może przynosić owoce tylko w gorących warunkach klimatycznych Morza Śródziemnego. Pod tym względem „łysy” owoc jest bardziej przystępny dla Rosjan.

Podsumowując, jaka jest różnica między nektaryną a brzoskwinią.