Różnica między japońskim zarządzaniem a amerykańskim

Podejścia do zarządzania przedsiębiorstwem stosowane w niektórych krajach mogą się znacznie różnić. Do najbardziej udanych gospodarek na świecie, a zatem obejmujących zastosowanie najbardziej efektywnych modeli zarządzania, należą te zbudowane w Japonii i Stanach Zjednoczonych. Jakie są główne cechy podejść do zarządzania przedsiębiorstwem w tych krajach?

Można wyróżnić następujące główne elementy zarządzania w nowoczesnych organizacjach komercyjnych:

• polityka kadrowa;
• Zarządzanie kadrami
• strategia rozwoju biznesu.

Przeanalizujmy ich specyfikę w Japonii i USA..

Treść artykułu

• Fakty na temat japońskiego zarządzania
• Fakty na temat amerykańskiego zarządzania
• Porównanie
• Tabela

Fakty na temat japońskiego zarządzania

Japonia jest krajem, który rozwijał się przez długi czas niezależnie od cywilizacji zachodniej, dlatego też stworzył specjalne normy społeczne, które z góry ustalają podejście do zarządzania przedsiębiorstwem.

Jeśli chodzi o politykę kadrową, kluczowym punktem odniesienia dla Japończyków jest poziom wykształcenia pracowników. Jeśli kandydat na to stanowisko nie uzyska dyplomu uzyskanego na prestiżowym uniwersytecie, jego szanse na znalezienie pracy w dużej firmie będą niewielkie. Obecność świadectwa ukończenia danej osoby, na przykład kontynuowanie edukacji, zwykle nie jest ważnym argumentem dla japońskiego pracodawcy.

Jedną z kluczowych cech japońskiego modelu zarządzania pod względem personelu jest gwarancja nieograniczonego zatrudnienia pracowników. Jednocześnie ich wstępne kwalifikacje nie mają większego znaczenia - w trakcie wieloletniej pracy w organizacji mogą wielokrotnie zmieniać swój profil.

W aspekcie metod zarządzania personelem nacisk w Japonii kładziony jest przede wszystkim na priorytet kolektywu nad jednostką. Oczekuje się, że każdy pracownik firmy będzie pracował, realizując globalny cel swojej firmy.

W Japonii praktyka Kaizen jest szeroko rozpowszechniona, co kształtuje postawy pracowników organizacji wobec ciągłego doskonalenia ich pracy. Oczekuje się, że wszyscy pracownicy firmy będą przestrzegać takich priorytetów - od zwykłych specjalistów po menedżerów.

Jeśli chodzi o społeczny aspekt zarządzania pracownikami w Japonii, ważnym elementem jest promocja pracowników przystępujących do związków zawodowych, które tworzą się w strukturze firmy zatrudniającej. Ten model interakcji między pracownikami, pracodawcą i ciałem reprezentującym interesy tego pierwszego zakłada obecność wyjątkowo niskiego potencjału niezadowolenia społecznego wśród pracowników. Strajki w japońskich korporacjach są rzadkie.

Budowanie strategii rozwoju biznesu w Japonii opiera się przede wszystkim na systematycznym podejściu do podejmowania decyzji. Działania menedżerów w zakresie poprawy modelu ładu korporacyjnego powinny być uzasadnione i podyktowane realiami gospodarczymi. W ten sposób japońscy dyrektorzy firm praktykują rozsądny konserwatyzm.

Inną znaczącą cechą zarządzania w Japonii jest to, że właściciele tamtejszych firm są uważani przede wszystkim za inwestorów - przewoźników kapitału, a także banków. Z reguły nie są brane pod uwagę i nie pozycjonują się jako główni beneficjenci w biznesie. Są to zatrudnieni pracownicy, którzy mają okazję, dając pracę, aby zarobić dobre pieniądze dla siebie i swoich rodzin. Zysk właścicieli korporacji uważany jest przede wszystkim za zasługę pracowników firmy, w wyniku ich wspólnej pracy. Japońscy przedsiębiorcy dążą do tego samego nie tyle, by czerpać osobisty zysk, ale aby zwiększyć poziom rozwoju społeczno-gospodarczego społeczeństwa, państwa.

Fakty na temat amerykańskiego zarządzania

USA to kraj, który wchłonął elementy kultury różnych narodów. W tym w aspekcie zarządzania w organizacjach. Jednak z biegiem czasu w amerykańskim środowisku biznesowym powstały pewne standardy ładu korporacyjnego, które są charakterystyczne dla większości firm.

Jeśli chodzi o politykę kadrową - w Stanach Zjednoczonych, w przeciwieństwie do Japonii, fakt, że pracownik ma dyplom, nie ma większego znaczenia. Chyba że mówimy oczywiście o osobie, która ukończyła Harvard lub Yale. Tak czy inaczej, najważniejsze są prawdziwe umiejętności kandydata. Często z kolei mile widziane są nowe certyfikaty ukończenia różnych kursów odświeżających. Bardzo dobrym argumentem dla amerykańskiego pracodawcy jest pozytywna rekomendacja dotycząca kandydata.

Strategia zarządzania pracownikami w USA opiera się głównie na zasadzie indywidualnej odpowiedzialności osoby za jakość wykonywania funkcji. Najważniejszą rzeczą dla amerykańskiego pracodawcy jest upewnienie się, że pracownik dobrze wykonuje swoją pracę. Jeśli tak nie jest, można go zwolnić w dowolnym momencie. W Stanach Zjednoczonych nie ma przepisów, które wymagałyby od pracodawców uzasadnienia chęci zwolnienia pracownika z jego stanowiska.

Zauważone cechy polityki zarządzania pracownikami powodują z kolei chęć pracowników do poszukiwania różnych narzędzi do ochrony własnych praw. Jednym z najczęstszych jest udział pracowników firmy w związkach zawodowych - w przeciwieństwie do Japończyków, którzy są niezależni od pracodawców. Spory między organizacjami pracowników i korporacjami w Stanach Zjednoczonych są częstym zjawiskiem.

Z kolei strategia budowania biznesu w Stanach Zjednoczonych pozwala kierownictwu korporacji na podejmowanie zdecydowanych, czasem radykalnych działań. Konserwatyzm nie jest najbardziej charakterystyczną cechą amerykańskiego zarządzania.

W USA ranga menedżerów, a także innych pracowników, jest zwykle znacznie niższa niż w przypadku właścicieli korporacji. Właściciele firm i zarząd często są od siebie oddzielni. Interesy właściciela nie mogą pokrywać się z interesami kierowników i innych pracowników.

Porównanie

Jaka jest główna różnica między japońskim zarządzaniem a amerykańskim? Przede wszystkim na poziomie konsolidacji osób uczestniczących w życiu przedsiębiorstwa. Japońskie korporacje w tym sensie są bardziej spójne, rola każdego pracownika jest uważana za równie istotną, jak funkcje kierownika wyższego szczebla. Właściciele przyczyniają się tylko do takiej wewnętrznej konsolidacji korporacyjnej. W amerykańskim zarządzaniu interesy właścicieli firm są szczególnym priorytetem. Często staje się to wydobyciem jak największego zysku. Od pracowników oczekuje się przede wszystkim osobistej odpowiedzialności za wykonywanie funkcji kontraktowych - konsolidacja przedsiębiorstw ma drugorzędne znaczenie.

Rozważając główne cechy japońskiego i amerykańskiego zarządzania, które cytowaliśmy powyżej, staje się oczywiste - według większości kryteriów oba modele są bardzo odmienne. Spróbujmy podsumować, jaka jest różnica między japońskim zarządem a amerykańskim w tabeli.

Tabela