Czasy w języku angielskim stają się prawdziwą przeszkodą dla wielu, którzy chcą się tego nauczyć. Inną trudnością jest użycie różnych form czasownika w zależności od osoby i liczby tematów. Czasownik be jest takim przykładem: nawet po zrozumieniu, w jakich przypadkach był / był używany, nie wszyscy zdają sobie sprawę, kiedy używana jest pierwsza opcja, kiedy - druga?
Był / był - druga forma czasownika nieregularnego związana jest z czasem przeszłym. Konstrukcja „był / gdzie” jest tłumaczona jako „była”, „była”. Ten czasownik łączy części mowy (na przykład dwa rzeczowniki, rzeczownik i zaimek lub przymiotnik) w zdaniach, w których nie ma czasownika semantycznego.
Jak pamiętać, kiedy użyć jakiej formy? Ze zaimkami / rzeczownikami w liczbie pojedynczej - był (ja / on / ona / ono), w liczbie mnogiej - był (ty / my / oni). Należy pamiętać, że po tobie, który jest używany w języku angielskim zarówno dla „ciebie”, jak i „ciebie”, musisz napisać. Tam, gdzie jest nas wielu (my, oni), tam słowo jest dłuższe (byliśmy), gdzie jedna osoba (ja, on ...) jest tam krótsza (była).
Trzeba jednak pamiętać, że Gdybym był skonstruowany, co występuje w zdaniach warunkowych teraźniejszości i które wymaga obecności były za zaimkiem I. Przykład: „Gdybym był tobą, zdecydowanie nacisnąłbym podobny przycisk pod tym postem”. Nie myl z podobnymi konstrukcjami, które zawierają „byłem”, ponieważ nie są to warunki. Na przykład: „Przepraszam, gdybym był niegrzeczny z tobą przez telefon wczoraj”.
Wnioski
- Był - dla głównego słowa w liczbie pojedynczej, Were - w liczbie mnogiej (ale pamiętaj o wyjątku od tej zasady „Gdybym był” w zdaniach warunkowych)
