Różnica między klasycznym a nowoczesnym sformułowaniem prawa okresowego Mendelejewa

Słynny rosyjski naukowiec Dmitrij Iwanowicz Mendelejew w XIX wieku sformułował okresowe prawo, które miało wyjątkowo duży wpływ na rozwój fizyki, chemii i nauki w ogóle. Ale od tego czasu odpowiednia koncepcja przeszła szereg zmian. Czym oni są?

Treść artykułu

• Okresowe prawo Mendelejewa: początkowe sformułowanie
• Współczesne brzmienie prawa okresowego
• Porównanie
• Tabela

Okresowe prawo Mendelejewa: początkowe sformułowanie

W 1871 r. D. I. Mendelejew zaproponował społeczności naukowej podstawowe sformułowanie, zgodnie z którym w rezultacie właściwości prostych ciał, związków pierwiastków (a także ich kształtów) oraz właściwości ciał przez nie tworzonych (prostych i złożonych) należy uznać za wchodzące w skład okresowa zależność od wskaźników ich masy atomowej.

To sformułowanie zostało opublikowane w artykule D. I. Mendelejewa „Okresowa legalność pierwiastków chemicznych”. Odpowiednią publikację poprzedziło wielkie dzieło naukowca w dziedzinie badań procesów fizycznych i chemicznych. W 1869 r. W rosyjskiej społeczności naukowej pojawiły się informacje o odkryciu przez D. I. Mendelejewa okresowego prawa pierwiastków chemicznych. Wkrótce opublikowano podręcznik, w którym opublikowano jedną z pierwszych wersji słynnego Stołu Mendelejewa.

D. I. Mendelejew jako pierwszy wprowadził termin „prawo okresowe” w 1870 r. W jednym ze swoich artykułów naukowych. W tym materiale naukowiec zwrócił uwagę na fakt, że nie odkryto jeszcze pierwiastków chemicznych. Mendelejew uzasadnił to faktem, że właściwości każdego poszczególnego pierwiastka chemicznego są pośrednie między właściwościami sąsiadujących z nim pierwiastków zgodnie z układem okresowym. I zarówno w grupie, jak i w okresie. Oznacza to, że właściwości elementu są pośrednie między właściwościami elementów znajdujących się powyżej i poniżej tabeli względem niego, a także po prawej i lewej stronie.

Układ okresowy był wyjątkowym wynikiem prac naukowych. Ponadto podstawową nowością koncepcji Mendelejewa było to, że po pierwsze wyjaśnił prawa w stosunkach mas atomowych pierwiastków chemicznych, a po drugie zasugerował, aby społeczność naukowa uznała te prawa za prawo natury.

Przez kilka lat po opublikowaniu okresowego prawa Mendelejewa odkryto pierwiastki chemiczne, które nie były znane w momencie publikacji odpowiedniej koncepcji, ale przewidywane przez naukowców. W 1875 r. Odkryto gal. W 1879 r. Skandium, aw 1886 r. Niemcy. Okresowe prawo Mendelejewa stało się niezaprzeczalną teoretyczną podstawą chemii.

Współczesne brzmienie prawa okresowego

Wraz z rozwojem chemii i fizyki rozwinęła się koncepcja D.I. Mendelejewa. Na przełomie XIX i XX wieku naukowcy byli w stanie wyjaśnić fizyczne znaczenie konkretnej liczby atomowej pierwiastka chemicznego. Później badacze opracowali model zmian w strukturze elektronowej atomów w korelacji ze wzrostem ładunków jąder odpowiednich atomów.

Teraz brzmienie prawa okresowego, biorąc pod uwagę powyższe i inne odkrycia naukowców, jest nieco inne niż zaproponowane przez D. I. Mendelejewa. Zgodnie z nim właściwości pierwiastków, a także tworzonych przez nie substancji (a także ich postaci) charakteryzują się okresową zależnością od ładunków jąder atomów odpowiednich pierwiastków.

Porównanie

Główna różnica między klasycznym sformułowaniem prawa okresowego Mendelejewa a współczesnym polega na tym, że wstępna interpretacja odpowiadającego mu prawa naukowego polega na zależności właściwości pierwiastków i tworzonych przez nie związków od wskaźników ich masy atomowej. Współczesna interpretacja zakłada również istnienie podobnej zależności - ale z góry określonej przez ładunek jąder atomowych pierwiastków chemicznych. W ten czy inny sposób naukowcy doszli do drugiego sformułowania, z czasem opracowując pierwszy z nich poprzez żmudną pracę.

Po ustaleniu różnicy między klasycznym a nowoczesnym sformułowaniem prawa okresowego Mendelejewa, odzwierciedlamy wnioski w tabeli.

Tabela