Dobro i cnota są podstawowymi pojęciami nauki o etyce. Z pewnością są blisko, ale mają na myśli rzeczy, które są zasadniczo różne. Dlaczego konieczne jest rozróżnienie między dobrem a cnotą, jakie są między nimi główne różnice? Spróbujmy to rozgryźć.
Treść artykułu
- Definicja
- Porównanie
- Wnioski
Definicja
Cnota - pragnienie dokonywania dobrych uczynków, ściśle związane z jego ciągłą duchową pracą nad sobą.
Witam - najwyższa dobra, absolutna wartość moralna; co przybliża ideał.
do treści ↑Porównanie
Dobro jest jedną z najstarszych kategorii moralnych. Jest to ogólna koncepcja związana z najwyższymi wartościami moralnymi, w porównaniu z którą wszystkie pozostałe kategorie są drugorzędne. Dobro od dawna przeciwstawia się złu (także w bajkach). Prowadzi ludzi po idealnej ścieżce, dążąc do przezwyciężenia nieporozumień i braku jedności. Dobre wezwania do jasnego, czystego, boskiego. Zwracają się do niego, aby osiągnąć doskonałość i harmonię. Dobro jest najwyższym prawem moralnym, zgodnie z postulatami, że człowiek wypełnia swoją główną misję na Ziemi.
Cnota to pozytywne cechy osoby pod względem moralnym. Ten człowiek stara się czynić dobro, czynić dobro nie tylko raz, ale regularnie, stale. Czynienie dobra wydaje się dla niego nawykiem, użyteczną umiejętnością. Cnota jest subiektywną kategorią, która potwierdza, że dana osoba ma niezbędne cechy związane z pojęciem dobra. Osoba, która wie o dobru, ale nie popełnia dobrych uczynków, nie może być uważana za cnotę, z której możemy wnioskować, że cnota jest cechą aktywną. Tylko świadomie i stale, celowo, szczerze i bezinteresownie postępując zgodnie z najwyższym prawem moralnym, możesz czynić dobro. Wielu ludzi jest zdolnych do czynienia dobrych uczynków spontanicznie i jednocześnie, ale cnotliwi kierują całe swoje życie robić dobrze. Warto zauważyć, że treść pojęcia cnoty z wiekiem na wiek bardzo się zmieniła. Cnoty (na przykład sprawiedliwość, mądrość, prawdomówność, grzeczność) odzwierciedlały różne strony dobroci.
do treści ↑Wnioski
- Dobro jest kategorią obiektywną, cnota jest subiektywna.
- Cnoty są tradycyjnie przeciwne zepsucie, dobrze - zło.
- Cnoty pomagają człowiekowi uczynić świat lepszym miejscem, kierując się absolutnym dobrem. Cnotliwy człowiek nieustannie dąży do dobra, służąc wszystkimi swoimi działaniami dla swojego dobra. Cnota przestrzega najwyższego prawa moralnego, to znaczy dobrego.
