Jak ustalić koniugację czasownika?

Wiedza o tym, jak określić koniugację czasownika, jest usuwana z pamięci ucznia niemal natychmiast po ukończeniu nauki. Ale to właśnie pomaga uniknąć błędów w pisaniu nieakcentowanych zakończeń czasowników (warto zauważyć, że dla wielu „świeci słońce”, „rodzice się martwią”, „płuca oddychają”).

Koniugacja - zmiana czasowników według osób, liczb, czasów i płci. W rosyjskich czasownikach występuje pierwsza lub druga koniugacja. W szkole podstawowej, gdy odbywa się ten temat, stół pomaga dzieciom w nauce lekcji..

Jednak taka wizualizacja wymaga wyjaśnienia, a nie podstawowej zapamiętywania lub umiejętności pamięci fotograficznej..

Jeśli stres spadnie na zakończenie, nie ma trudności w zdefiniowaniu koniugacji: w liczbie mnogiej w trzeciej osobie zakończenie -out (s) będzie znajdować się w czasownikach pierwszej koniugacji, -at (-yat) - w czasownikach drugiej koniugacji. Musisz więc wstawić czasownik w wymaganej formie: na przykład go - go (1), bądź cicho - bądź cicho (2) i ustal na podstawie słuchu.

Nieakcentowane zakończenia wymagają znacznie więcej uwagi. Aby określić koniugację takich czasowników, musisz przywrócić je do pierwotnej postaci - bezokolicznika (to znaczy prowadzić do odpowiedzi na pytanie „co robić (robić)?”) I oznacz sufiks. Reguła mówi, że wszystkie czasowniki z przyrostkiem -it będą drugiej koniugacji, z wyjątkiem golenia, układania, układania, pozostawania, puchnięcia - te koniugacje są pierwsze. Wszystkie inne czasowniki będą pierwszą koniugacją, z wyjątkiem tych wymienionych w „zapamiętywaniu”: prowadź, oddychaj, trzymaj, rań, słuchaj, patrz, nienawidź, a także toleruj, kręć, polegaj i patrz. Prosty wierszyk pozwala zapamiętać wiele wyjątków, które mają drugą koniugację.

Istnieją również czasowniki niepowiązane - te, w których niektóre formy powstają w wyniku pierwszej koniugacji, a niektóre w drugiej. To ma biec (biegać, biegać, biegać (1) - biegać (2)), honorować, rozrzucać i chcieć.

W rzeczywistości tabele i „notatki” są jedynie pomocą dla tych, którzy nie potrafią zrozumieć, jak poprawnie określić koniugację czasowników. O wiele łatwiej jest natychmiast umieścić je wszystkie w liczbie mnogiej trzeciej osoby, niż zapamiętać przyrostki bezokoliczników i wyjątki z ogólnej serii.