Przez dziesięciolecia najpopularniejsze były trzy leki przeciwnadciśnieniowe pierwszego rzutu - hydrochlorotiazyd, indapamid i weroshpiron lub spironolakton. Stały się szeroko znane pod koniec XX wieku i są dobrze znane wielu konsumentom. Masowa produkcja analogów spironolaktonu rozpoczęła się później niż wszystkie. Obecnie są one znane jako najbardziej skuteczne i nieszkodliwe..
Veroshpiron: informacje ogólne
Veroshpiron należy do grupy leki moczopędne oszczędzające potas. Jego stosowanie znacząco wpływa na wzrost wydalania moczu, to znaczy ilość moczu opuszczającego ciało w ciągu dnia. Zastosowanie veroshpiron zatrzymuje jony potasu w organizmie.
Veroshpiron jest stosowany do usuwania nadmiaru płynów z narządów w różnych chorobach sercowo-naczyniowych. Formy uwalniania veroshpironu obejmują tabletki i kapsułki. Głównym składnikiem aktywnym jest spironolakton, dodaje się również następujące substancje dodatkowe: stearynian magnezu, dwutlenek krzemu, talk, monohydrat laktozy i skrobia kukurydziana.
Wskazania do stosowania Veroshpiron:
- Nadciśnienie samoistne, gdy ciśnienie krwi wzrasta z czasem. Proces ten zachodzi z powodu zatrzymywania cieczy i soli sodowych we krwi.
- Idiopatyczna hiperaldosteronemia, gdy organizm podnosi hormon zwany aldosteronem, wytwarzany za pomocą komórek przedsionkowych. Jest to przyczyną niewystarczającego wydzielania płynów, a obrzęk nie jest rzadkością..
- Zastoinowa niewydolność serca, gdy aktywność czynnościowa serca spada. W takim przypadku występuje obrzęk i niewystarczająca ilość płynu z układu moczowego.
- Marskość wątroby, po zastąpieniu komórek wątroby włóknistą tkanką łączną. W tym przypadku zastoinowe zjawiska krwi rozwijają się w dużych żyłach, niewydolności wątroby, obrzęku i ustaniu wypływu płynu z organizmu. Marskość wątroby przyczynia się również do rozwoju wtórnego aldosteronizmu, gdy poziom hormonu aldosteronu wzrasta w wyniku zmniejszenia jego metabolizmu w wątrobie.
- Pierwotny hiperaldosteronizm. W takim przypadku lek stosuje się w przygotowaniu do operacji i po operacji.
- Hipokaliemia, gdy poziom potasu we krwi spada.
Kiedy nie można zażywać Veroshpiron:
- Jeśli pacjent nie toleruje składników leku lub jest na nie nadwrażliwy.
- W przypadku ostrej niewydolności nerek spowodowanej zmniejszoną wydajnością moczu lub jego całkowitym brakiem.
- Jeśli dana osoba cierpi na chorobę Addisona.
- Z nadmiernym poziomem jonów potasu we krwi.
- Podczas ciąży i laktacji.
- Dzieci poniżej trzeciego roku życia.
Indapamid: informacje ogólne
Indapamid należy do tej kategorii leki moczopędne. Należy do grupy tiazydów. Znany z działania hipotensyjnego, rozszerzającego naczynia krwionośne i moczopędnego..
Ten lek jest szeroko stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego zarówno niezależnie, jak i jako część terapii skojarzonej. Zwolnij go w postaci tabletek i kapsułek. Główny aktywny składnik leku - indapamid. Środki pomocnicze obejmują monohydrat laktozy, powidon, krospowidon, stearynian magnezu, laurylosiarczan sodu i talk.
Korzyści indapamidu dla organizmu:
- Obniżenie ciśnienia krwi.
- Zmniejsza się całkowity obwodowy opór naczyniowy.
- Naczynia krwionośne rozszerzają się.
- Zgrubienie ściany w lewej komorze serca jest zmniejszone.
- Zwiększa się odpływ płynu.
Indapamid nie wpływa na metabolizm tłuszczów i węglowodanów, dlatego w obecności cukrzycy i wysokiego poziomu cholesterolu pacjenci mogą go przyjmować. Ponadto wykazano, że indapamid jest skuteczny w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób, które utraciły jedną nerkę lub przechodzą hemodializę..
Głównym wskazaniem do stosowania indapamidu jest leczenie nadciśnienia tętniczego u dorosłych.
Przeciwwskazania obejmują:
- Brak jonów potasu we krwi.
- Ciąża.
- Karmienie piersią.
- Przewlekła niewydolność nerek.
- Jeśli pacjent ma mniej niż osiemnaście lat.
- Nadwrażliwość lub indywidualna nietolerancja składników leku.
- Poważny stopień niewydolności wątroby lub jej powikłań.
Co łączy veroshpiron i indapamid
Veroshpiron i indapamid są popularnymi i szeroko znanymi lekami, do których się przyzwyczaja niższe ciśnienie krwi. Główne różnice między nimi można znaleźć w mechanizmie działania, obecności efektów ubocznych i dostępności.
Jaka jest różnica między veroshpironem i indapamidem?
Indapamid należy do leków obniżających ciśnienie krwi w wyniku działania moczopędnego. Jest stosowany jako niezależne narzędzie i jako część terapii skojarzonej. Efekt terapeutyczny nie jest osiągany natychmiast i zaczyna się około tygodnia po rozpoczęciu przyjmowania.
Weroszpiron, podobnie jak indapamid, ma działanie moczopędne i hipotensyjne, ale działa na innej zasadzie. Pozytywny wpływ na organizm zaczyna się wraz z poprawą pracy aldosteronu, od której najbardziej zależy regulacja ilości płynu i sodu w ciele. Weroszpiron wpływa na działanie aldosteronu, zwiększając wydalanie płynów. Ze względu na słabe działanie moczopędne veroshpiron można łączyć z innymi lekami moczopędnymi, takimi jak indapamid.
Veroshpiron ma szerszy zakres wskazań do stosowania ze względu na działanie na poziomie hormonalnym. Aldosteron należy do kategorii hormonów androgenowych, a gwałtowny wzrost jego poziomu może powodować nadmierny wzrost włosów w strefach zależnych od androgenów. Dlatego leki zawierające spironolakton są często stosowane w leczeniu hirsutyzmu i innych chorób kobiecych spowodowanych zwiększoną produkcją hormonu męskiego.
Który lek jest uważany za najlepszy i bezpieczniejszy?
Indapamid wykazuje mniejszy stopień negatywnych reakcji na inne leki. Ale w przypadku nadciśnienia tętniczego werospilakton nadal działa lepiej, o czym świadczą badania kliniczne z udziałem ochotników. Oba narzędzia są dość przystępne, więc ich koszt nie jest kryterium wyboru..
