Często możesz się pomylić co do poezji i prozy. Na początku wszystko wydaje się proste: jeden ma rym, a drugi nie. Ale potem pies się pochował. Istnieje tak zwany „biały wiersz” lub japoński „hokku” lub „tanka”, gdzie nie ma rymu, a jednak jest to poezja. Jak więc odróżnić wersety od prozy w tym przypadku i dlaczego jest to ważne? Po pierwsze, w porządnym społeczeństwie łatwo wpaść w bałagan, jeśli nie na miejscu, zadzwoń do siebie. Z drugiej strony, jeśli taki incydent może być tylko pretekstem do zaliczenia Cię do kategorii osób niepiśmiennych, to na egzaminach taki błąd byłby wart pozytywnej oceny.
Treść artykułu
- Definicja
- Porównanie
- Wnioski
Definicja
Wiersz - z jednej strony są to zorganizowane równe segmenty w określonej rytmicznej tonacji. A z drugiej - linia poetyckiego tekstu w określonym wzorze. Jeśli weźmiemy pod uwagę szkolne definicje, wówczas zwykły wiersz powinien mieć rym, ale niekoniecznie, ponieważ istnieją wspomniane wyżej hoku i tanka. W tradycji japońskiej rym jako taki nie występuje tak często, a jednocześnie jest poezją. Co prowadzi nas do szerszej definicji: forma poetycka to krótki zapis tematu (myśli), w którym jest pewna głębia, odsłaniająca w całości wrażliwemu czytelnikowi.
Proza - w tej koncepcji kryje się nie tylko mowa pisemna, ale także mowa ustna. Nie ma jednak podziału na równe segmenty, które tworzyłyby taki zapis lub wyrażenie wierszem. Jednak w prozie panuje pewien rytm, ale w przeciwieństwie do wersetu jest przybliżony i odnosi się do konstrukcji składniowej tekstu. Mówiąc najprościej, rytmiczna część prozy oparta jest na kropkach, zdaniach, akapitach i kolumnach. Jeśli sięgniesz do oryginalnych źródeł, to w starożytnej literaturze greckiej każdą mowę artystyczną lub pismo uznano za poezję. W późniejszym okresie nastąpił podział na prozę i poezję zgodnie z zasadą ekspresyjności formy poetyckiej.
do treści ↑Porównanie
Możesz zacząć porównywać wiersz z prozą z rytmem. W formie poetyckiej komponent rytmiczny wyraża się pełniej. Czuje to nawet nieprzygotowany czytelnik, nadaje ton pewnej barwy i nastroju podczas czytania. W prozie rytm jest znacznie słabszy, nie jest tak nachalny i nie wpływa tak bardzo na czytelnika.
Wiersze zwykle mają rym, choć nie zawsze, ale główną różnicą między prozą jest to, że nigdy nie ma tego rymu. Jeśli wiersze mogą mieć wyrażenie „kij-kawka”, to w prozie takie inkluzje natychmiast sprawiają, że zdanie jest poetyckie.
Wiersze zawierają zwięzłe podsumowanie głównej idei, która często jest zasłonięta symboliką, metaforami, porównaniami. Stosowane są personifikacje, personifikacje, oksymorony i inne techniki literackie. W prozie może być również podobny, ale zwykle w bardziej rozbudowanej formie, jest bardziej opisowy i informacyjny..
do treści ↑Wnioski
- W wierszach występuje wyraźny rytm, ale w prozie nie jest wyraźny, ukryty, nie zawsze jest odczuwany.
- Rym jest znakiem rozpoznawczym wersetu, pomimo jego indywidualnych form, a w prozie rym można używać tylko jako poetyckich wkładek.
- Wiersze dostarczają bardziej zwięzłej głównej idei poprzez obrazy i metafory, podczas gdy proza jest bardziej opisowa..
- Równe segmenty. Sama forma pisania wierszy ma tendencję do równych krótkich odcinków. Proza jest pisana sekwencyjnie, szeroko i nie jest skoncentrowana w krótkich terminach.
