Różnica między historią a historią

Pytanie o różnice gatunkowe między historią a historią nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wynika to z faktu, że do połowy XIX wieku wszystkie dzieła prozatorskie były nazywane historią, która opisywała wydarzenia historyczne lub poszczególne epizody z życia prawdziwych lub fikcyjnych bohaterów. Przykładem jest „Opowieść o minionych latach”, „Córka kapitana” A.S. Puszkin, „Petersburg Tales” N.V. Gogol.

W literaturze współczesnej gatunek historia określone przez kryteria odzwierciedlające objętość narracji, jej faktyczność, podkreślały intensywny punkt kulminacyjny, brak dodatkowych opowieści i wyrazistość detali artystycznych. Oznacza to, że opowieść jest stosunkowo niewielką prozą, która wyróżnia się kompozycyjną surowością, w której fikcyjne wydarzenie ujawnia charakter bohatera lub służy jako rodzaj skupienia, który pokazuje motywy jego działań. Efekt autentyczności osiąga się dzięki ograniczonemu czasowo, ale podkreślonemu, ważnemu rozwojowi akcji i wagi każdego fragmentu narracji. Historia nie ma dużej liczby postaci: koncentruje się tylko na jednej, głównej postaci, pozostałe odgrywają epizodyczną rolę.

Opowieść odnosi się do środkowych epickich gatunków, w których wyświetlany jest nie jeden, ale kilka ważnych epizodów z życia bohatera, co świadczy o jego zaangażowaniu w społeczeństwo, losie innych ludzi, znaczących wydarzeniach historycznych. W przeciwieństwie do historii, historia może mieć rozgałęzioną fabułę z rozwojem akcji w różnych przedziałach czasowych. Kompozycja opowieści często obejmuje dygresje autora, szkice krajobrazów, charakterystykę portretową bohaterów: ich użycie w tekście pracy pomaga osiągnąć głębię treści i w pełni odzwierciedla ideę pracy.

Treść opowieści może być oparta na faktach lub niezwykłej historii z życia ludzi, hipotezie naukowej, fantazji. Stąd różnorodność gatunku: opowieści historyczne i militarne, społeczne, przygodowe, fantastyczne, a nawet bajki.

Gatunek tej historii nie jest tak różnorodny. Stylowo jest zbliżony do krótkiej historii lub eseju - w zależności od dynamiki narracji: opisowej lub opartej na ostrym konflikcie..

Wnioski

1. Historia odzwierciedla jeden ważny epizod lub wydarzenie w życiu bohatera, podczas gdy historia śledzi kilka wydarzeń istotnych dla rozwoju akcji.
2. Fabuła z reguły nie ma podobieństw kompozycyjnych. Historia może mieć główną i dodatkową linię.
3. W opowieści narracja jest zwarta i dynamiczna w rozwoju fabuły. Powieść wykorzystuje sztuczki, które spowalniają akcję i przenoszą uwagę czytelnika ze strony wydarzenia na stronę treści: na przykład dygresje autora i szkice krajobrazowe.
4. W przeciwieństwie do opowieści, która najczęściej przedstawia się jako historyczna lub faktyczna, treść opowieści jest tylko wiarygodną fikcją.