Nikt nie lubi gwałtownie kwestionować praw fizyki, takich jak marketerzy. Dawno, dawno temu nazwano obraz stereoskopowy, który krótko i zwięźle nazwano „3D”. Od tego momentu nie tylko liczby przed literą „D” wzrosły, ale również pogorszyło się zamieszanie związane z tym, jakie efekty dodają pożądane jednostki do skrótu. Chcesz to rozgryźć? chętnie Ci w tym pomożemy.
Treść artykułu
- Definicja
- Porównanie
- Wnioski
Definicja
2D - kino w zwykłym widoku nas wszystkich. Pojawił się pod koniec XIX wieku dzięki staraniom genialnych wynalazców i z powodzeniem istnieje do dziś..
3D - kino oparte na stereoskopowym obrazie. Pierwsze eksperymenty z tego rodzaju kinem przeprowadzono w latach 50. XX wieku. Następnie zastosowaliśmy okulary z soczewkami sferofiltrującymi, anaglify, tworząc wraz ze specjalną sekwencją wideo iluzję głębi obrazu.
4D - najnowocześniejszy i najbardziej nieokreślony rodzaj kina. Przez 4D rozumiemy obecność dodatkowego wyposażenia technicznego, które zwiększa efekt obecności, ale w tym obszarze nie ma wyraźnej nomenklatury, a to oznaczenie może ukryć wszystko.
do treści ↑Porównanie
Jak już zrozumiałeś, wszystko jest dość proste. Kina 2D pozwalają oglądać film w klasycznej dwuwymiarowej formie. W kinach 3D dodatkowe wyposażenie w postaci specjalnych okularów i specjalnie zaaranżowana sekwencja wideo tworzą efekt trójwymiarowego obrazu. Istnieją dodatkowe „opcje” w 4D, ale wśród nich mogą być banalne wentylatory symulujące przepływ wiatru, a także ruchome krzesła poruszające się w kilku płaszczyznach.
do treści ↑Wnioski
- 2D oznacza klasyczny dwuwymiarowy obraz dla kina, 3D oznacza efekt głębi, 4D oznacza imitację różnych zjawisk, które tworzą efekt obecności.
