Najbardziej rozpowszechnionym urządzeniem współczesnego człowieka jest niewątpliwie telefon komórkowy. Teraz, nawet podczas wypełniania wielu kwestionariuszy i dokumentów, proszeni są o bezbłędne podanie numeru telefonu komórkowego. Co mogę powiedzieć Rewolucja minęła niezauważona i już wszystkie powyższe fakty przyjmujemy za pewnik. Ale jak to się wszystko zaczęło?
2G
Ten standard komunikacji mobilnej jest znany wszystkim, którzy przynajmniej zaczęli korzystać z telefonu komórkowego. 10 lat temu. Pojawiło się w 1991 roku, już od nas odległe, i od tego czasu minęło prawie trzydzieści lat..
2G zastąpiło komunikację analogową i pozwoliło na ucieleśnienie bardzo prostych radości telefonu komórkowego, które są nam znane do dziś. Jest to zwykła wiadomość SMS, usługa wiadomości MMS i jakość komunikacji, która daje tylko „cyfrę”. Jednym z największych osiągnięć komunikacji mobilnej drugiej generacji należy uznać szyfrowanie danych, które minimalizuje ryzyko związane z nieautoryzowanym dostępem do połączeń telefonicznych.
Nie mniej istotną różnicą między 2G a jego analogicznym poprzednikiem był fakt, że ze względu na cechy dystrybucyjne w megamiastach i dużych miastach sygnał cyfrowy zachowywał się pewniej, pozwalając usłyszeć rozmówcę bez zniekształceń powodowanych przez szum tła.Wraz z drugą generacją rozpoczyna się era mobilnego Internetu (notoryczny GPRS). To było powolne i drogie, ale wystarczyło sprawdzić pocztę e-mail.
3G
Najlepszy jest wróg dobra. Rozwój sieci komórkowych i zwiększone wymagania dotyczące przesyłania danych doprowadziły do pojawienia się nowego standardu, już trzeciej generacji - 3G („G” oznacza „generację” - generację).
Ta technologia została wprowadzona w Ameryce w 2003 roku i należy wyjaśnić, że był to standard CDMA. W Rosji technologie mobilne trzeciej generacji zostały uruchomione w 2007 r., Kiedy operatorzy Wielkiej Trójki otrzymali licencję na standard UMTS.
Nowy standard oczywiście podniósł mobilny Internet na nową, wcześniej nieosiągalną wysokość. Ale poza tym pojawiły się nowe możliwości, o których wcześniej można było tylko marzyć:
- Zmniejszona emisja radiowa z urządzeń mobilnych.
- Znacząco poprawiona jakość komunikacji, hałas i utrata rozmówcy należą do przeszłości.
- Możliwość rozmów wideo, jak marzyły fantazje ostatnich dziesięcioleci.
- Wysoka prędkość przesyłu danych, która pozwoliła zapewnić abonentom szeroki zakres usług.
- Zwiększona pojemność sieci, która teoretycznie zmniejszyła do zera możliwość przeciążenia sieci.
Ogólna charakterystyka
Pierwsze urządzenia mobilne wykorzystywały fale radiowe do prostej transmisji głosu. Dzięki temu prawie wszyscy mogli „dołączyć” do rozmowy bez wiedzy uczestników..
Zupełnie inny obraz kształtuje się w sieciach komórkowych nowej generacji. Fale radiowe nie przenoszą bezpośrednio głosu, ale jego cyfrowy kod, który jest rozpoznawany przez urządzenie mobilne odbiorcy. Eliminuje to nieautoryzowane słuchanie rozmowy..
Oczywiste jest, że technologia cyfrowa jest dość wrażliwa na szybkość transmisji. Wyższa prędkość - lepsza komunikacja. Aby zwiększyć szybkość przesyłania danych, istnieje tylko jeden sposób - aby zwiększyć częstotliwość wykorzystywanej fali, wtedy w tej samej sekundzie będzie można przesłać więcej informacji.Pociąga to jednak za sobą znaczną wadę sieci komórkowych: im wyższa częstotliwość fali, tym mniejsza jest odległość, którą mogą przebyć. Dlatego współczesne megapolie są dosłownie zarośnięte antenami komórkowymi: tego właśnie wymaga wysokiej jakości komunikacja i mobilny Internet..
Istnienie wielu odmian standardów komunikacyjnych w obrębie samych sieci 2G (GSM, IS-95, PDC, IS-136) i 3G (UMTS, CDMA) tłumaczy się długim związkiem ludzkości z komunikacją radiową. Faktem jest, że zasięg radiowy jest podzielony w każdym kraju pomiędzy odpowiednie służby i ministerstwa, instytucje naukowe itp. Każdy z nich ma swój własny zasięg, a wpisanie się w tę ścisłą rutynową komunikację mobilną, a nawet w tym samym przedziale czasowym, jest dość trudne. Dlatego w różnych krajach istnieją różne warianty standardów komunikacji.
Jakie są różnice
Należy wziąć pod uwagę najbardziej znaczącą różnicę między dwoma standardami komórkowymi pasma radiowe, nad którymi pracują. Sieci 2G pracują na częstotliwościach 900 i 1800 MHz, jest to tak zwany standard GSM. Sieci trzeciej generacji wykorzystują już 2000 i 2100 MHz.
Sam standard drugiej generacji był punktem wyjścia dla przyszłych pokoleń na podstawie zasad leżących u jego podstaw. Ale kolejne technologie komunikacji mobilnej muszą spełniać określone wymagania. W przypadku 3G jest to szybkość transmisji danych - nie mniej niż 2 Mb / s dla obiektów stacjonarnych i nie mniej niż 384 Kbps do poruszania się z prędkością nie więcej niż 3 km \ h.
Jak często sieć komórkowa była przeciążona wcześniej, kiedy nie można było dotrzeć do abonenta. Szczególnie często ta żałosna sytuacja zdarzała się w Sylwestra. Zwiększona pojemność sieci 3G pozwoliła nam zapomnieć o tych niedogodnościach.
Wyższa częstotliwość fal radiowych wymagała budowy większej liczby wież komórkowych. Wyjaśnia to fakt, że fale radiowe o rosnącej częstotliwości zmniejszają promień ich propagacji.
Zapewnione sieci 3G specjalny system ochrony przed klifami, którego 2G nie miał. Jego istotą jest to, że gdy oddalasz się od wieży bazowej, urządzenie subskrybenta zaczyna być obsługiwane przez inny, z którego zaczyna otrzymywać coraz więcej danych, a od tego, który opuszczał, coraz mniej. Zapewnia to płynne przejście abonenta ze stacji na stację bez utraty jakości komunikacji.
Telefony wydane przed wejściem świata w erę łączności 3G nie obsługują tego standardu. Chociaż obecnie ten fakt jest nieistotny, niemniej, ponieważ sieci komórkowe 2G są nadal używane w niektórych miejscach, warto wspomnieć.
Obszary zastosowania
Korzystanie z 2G jest prawie ukończone i niewielu nadal obnosi się ze swoimi urządzeniami z tamtej epoki.
Teraz komunikacja mobilna trzeciej generacji stała się szeroko rozpowszechniona, chociaż nowy standard czwartej generacji jest już na pierwszym miejscu - 4G.
