Różnica w pisowni słów „na zakończenie” i „na zakończenie” zawiera kilka wyjaśnień. Nie wykluczają użycia -e lub -i w tych formach słów, ale określają, w jakich konkretnych przypadkach ich wybór jest prawidłowy.
Jeśli w kontekście słowo „konkluzja” pokazuje morfologiczne znaki rzeczownika, -e lub -i na końcu jest zapisywane w zależności od formy przypadku tej części mowy.
Leksykalne znaczenie rzeczownika „konkluzja” może być powiązane.
- z działaniem: zawarcie umowy;
- wskaż wniosek z czegoś: wniosek dotyczący choroby, dojdź do wniosku;
- wskazać na ostatnią, ostatnią część czegoś: zakończenie raportu;
- implikować zatrzymanie: skazany na karę pozbawienia wolności.
Zmieniając słowo konkluzja ze wskazanymi znaczeniami w przypadkach biernika i przyimka, powstają jego formy „na zakończenie” i „na zakończenie”. Jednocześnie przypadek biernika odpowiada przypadkowi kończącemu -e oraz formie przyimkowej -i:
Po zawarciu transakcji dokonano dodatkowych wyjaśnień. (Co? - na zakończenie. V.p.)
Podsumowując na temat choroby, lekarz postawił absolutnie dokładną diagnozę. (Co? - na zakończenie. V.p.)
Został uwięziony przez głupotę. (Co? - na zakończenie. V.p.)
Obie strony były zainteresowane zawarciem pokoju. (Co? - na zakończenie. - PP)
Zakończenie tej całej historii nie było logiczne. (Co? - na zakończenie. - PP)
Spędził dziesięć długich lat w więzieniu. (Co? - na zakończenie. - PP)
Końcówki rzeczowników „w konkluzji” i „w konkluzji” należy ustalić w sprawach biernikowych i przyimkowych:
Biernik: kto? co - (c) wniosek
Przyimki: w kim? w czym? - na zakończenie
Pochodna przysłówek „na zakończenie”, który jest używany w zdaniu do wskazania końcowej części czegoś, ale nie ma niezależnego znaczenia leksykalnego, należy odróżnić od rzeczownika. Odnosi się do części mowy usługi, nie zmienia się i jest napisany na końcu literą -e:
Po zakończeniu swojej błyskotliwej przemowy mówca triumfalnie spojrzał na publiczność. (Podsumowując przysłówek)
Na zakończenie powiem, że wieczór był udany. (Podsumowując przysłówek)
ustalił, że różnica między słowami „na zakończenie” i „na zakończenie” jest następująca:
- „Na zakończenie” to biernikowy przypadek rzeczownika „zawarcie”, który powstaje przy pomocy zakończenia -e. „Podsumowując” - instrumentalny przypadek tego samego rzeczownika, utworzony przez dołączenie końcówki -i.
- Z form przypadków „w konkluzji” i „w konkluzji” pochodna przyimek przysłówkowy „w konkluzji” jest inny, który nie ma niezależnego znaczenia leksykalnego, nie zmienia się i jest tradycyjnie zapisany literą -e na końcu.
- Różnica między rzeczownikami z przyimkami „na zakończenie” i „na zakończenie” od przyimka pochodnego „na zakończenie” jest określona przez kontekst.
