Obecnie kwestia wyboru antybiotyków jest dość ostra. Każdego dnia rośnie odporność mikroorganizmów na leki, a wybór właściwego staje się coraz trudniejszy. Dzięki nowoczesnej technologii odkrywa się nowe grupy antybiotyków, a także modyfikuje i uzupełnia istniejące gatunki.
Lewofloksacyna
Lewofloksacyna jest w pełni syntetycznym środkiem należącym do tej grupy fluorochinolony. Substancja ma szerokie spektrum działania, dlatego może być stosowana w przypadku większości znanych infekcji, a także jako wstępna terapia w okresie, gdy dokładny patogen nie jest zainstalowany..
Lewofloksacyna jest dostępna w trzech postaciach: tabletki do podawania doustnego, roztwór do wstrzykiwań i krople do oczu. Wyboru formy dokonuje się na podstawie lokalizacji infekcji, a także jej ciężkości.
Mechanizm działania lewofloksacyny opiera się na hamowaniu głównych enzymów bakteryjnych niezbędnych do ich rozmnażania. Przeszkoda we wzroście i rozmnażaniu bakterii nazywa się efektem bakteriostatycznym, jednak w dużych dawkach lek może działać bakteriobójczo, czyli niszczyć bakterie.
Ze względu na swój skład chemiczny oporność w stosunku do leku rozwija się dość rzadko. Ponadto oporność krzyżowa na leki fluorochinolonowe występuje również dość rzadko. Wszystko to zmusza do opuszczenia lewofloksacyny jako zapasowej metody walki z infekcją, gdy inne leki, których oporność już zaczęła się rozwijać, nie są w stanie sobie poradzić..Lewofloksacyna ma szereg poważnych skutków ubocznych, a w związku z tym szereg przeciwwskazań. Wykazano patologiczny wpływ leku na ścięgna i chrząstkę, dlatego lek jest przeciwwskazany dla następujących osób:
- Zranienie ścięgna wynikające z historii fluorochinolonów.
- Dzieci poniżej 18 lat.
- W ciąży.
- Pielęgniarstwo.
Lek ma pewien wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, dlatego jego stosowanie jest ograniczone u osób z padaczką, zwiększoną gotowością padaczkową mózgu, a także miastenią i innymi chorobami związanymi z ośrodkowym układem nerwowym.
Okazało się, że szybki wlew dożylny lewofloksacyny prowadzi do gwałtownego krytycznego spadku ciśnienia krwi. W związku z tym, jeśli to konieczne, dożylne podawanie leku należy podawać powoli, w ciągu 60 - 90 minut.
Ze względu na wysoką skuteczność stosowanie leku jest możliwe nawet u osób z wysokim ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. W takim przypadku możliwe konsekwencje powinny być mniej znaczące niż choroba, przeciwko której stosuje się lewofloksacynę..
Amoksyklav
Amoxiclav jest lek kombinowany. Składa się z dwóch substancji aktywnych, które się uzupełniają. Lek jest antybiotykiem z serii penicylin, ponieważ występuje w nim amoksycylina.
Od dawna wiadomo, że istnieje wiele bakterii wytwarzających beta-laktamazę, które mogą niszczyć penicylinę. Aby zwalczyć takie bakterie, do kompozycji prostych antybiotyków dodaje się inhibitor beta-laktamazy, co czasami zwiększa skuteczność leku.
Amoxiclav jest jednym z takich antybiotyków. Oprócz amoksycyliny kompozycja zawiera kwas klawulanowy, ochrona głównej substancji czynnej przed agresywnymi bakteriami. Kwas klawulanowy pozwala rozszerzyć spektrum działania leku, stosując go przeciwko bakteriom, które są zwykle oporne na penicyliny.
Lek jest dostępny w dwóch głównych postaciach: tabletki i proszki. Proszki mogą być przeznaczone do przygotowywania zawiesin do podawania doustnego, a także do roztworów dożylnych.
Mechanizm działania amoksyklawu polega na tym, że tak zatrzymuje wzrost ściany komórkowej bakterii. W rezultacie rama staje się nietrwała, staje się cieńsza, a następnie bakteria ulega lizie, to znaczy umiera.
Nie ma wysoce specyficznych przeciwwskazań do przyjmowania amoksyklawu. Ostrożnie powinien go stosować osoby z przewlekłymi lub ostrymi chorobami wątroby i przewodu pokarmowego. Kobiety w ciąży są przepisywane na lek tylko wtedy, gdy zagrożenie dla matki przewyższa zagrożenie dla dziecka wynikające z przyjęcia antybiotyku.Podobieństwa i różnice
Lewofloksacyna i amoksyklav są lekami różnych grup farmakologicznych i generacji. Niemniej jednak zakres ich zastosowania jest dość podobny, ponieważ są one często przepisywane w przypadkach, w których klasyczne penicyliny nie działają.
Wybór konkretnego leku zależy przede wszystkim od wrażliwości bakterii. Oba leki są dość podobne pod względem spektrum działania, więc powinieneś wybrać na podstawie wskazań i przeciwwskazań.
W wieku od 12 do 18 lat amoksyklaw będzie lekiem z wyboru, ponieważ uzasadnienie stosowania lewofloksacyny u dzieci jest dość trudnym zadaniem. Penicylina będzie również preferowana w leczeniu matek w ciąży i matek karmiących, pomimo pewnych przeciwwskazań.
Ograniczenia w stosowaniu tych antybiotyków praktycznie się nie pokrywają, więc wybór konkretnego będzie opierał się, po pierwsze, na wrażliwości bakterii, a po drugie na obecności przeciwwskazań do jednego z nich u pacjenta.
Zakres i co wybrać
Lewofloksacyna jest szeroko stosowana w okulistyce zarówno w postaci kropli, jak i jako antybiotyk ogólnoustrojowy. Ponadto lek skutecznie radzi sobie ze skomplikowanym zapaleniem oskrzeli i zapaleniem płuc. Jego skuteczność w zwalczaniu chorób takich jak wąglik i gruźlica została udowodniona. Znalazł również szerokie zastosowanie w leczeniu układu moczowo-płciowego:
- Zapalenie gruczołu krokowego.
- Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek.
- Zakażenie dróg moczowych, nieokreślona lokalizacja.
Amoxiclav jest często stosowany w zakażeniach ucha nosogardzieli:
- Ostre zapalenie zatok.
- Ostre zapalenie gardła.
- Ostre ropne zapalenie ucha środkowego.
- Ostre zapalenie migdałków.
- Przewlekłe zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie migdałków.
Lek stosuje się w ginekologii, urologii, a także w ortopedii, w leczeniu zapalenia kości i szpiku i innych chorób układu mięśniowo-szkieletowego.
Wybór najlepszego leku zależy od zwalczanej choroby. W leczeniu patologii górnych dróg oddechowych Amoxiclav będzie znacznie bardziej skuteczny, ale będzie bezużyteczny w przypadku chorób okulistycznych. Ponadto amoksyklav pozostaje lekiem z wyboru w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży. Lewofloksacynę należy wybierać w skrajnych przypadkach zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc, a także w rzadkich chorobach zakaźnych.
