Choroby układu sercowo-naczyniowego zyskały ostatnio na znaczeniu. Opracowano ogromną liczbę leków do ich leczenia i zapobiegania..
Nawet wśród jednej grupy leków narkotyki mogą się bardzo różnić od siebie. Dokonanie właściwego wyboru nie jest łatwym zadaniem, nawet dla specjalisty. Jak nie popełnić błędu wśród ogromnej ilości narkotyków?
Lerkamen
- Substancja czynna - lerkanidypina.
- Lek pochodzi z grupy blokerów kanału wapniowego dihydropirydyny. Blokuje przepływ wapnia przez błonę komórek mięśni gładkich naczyń krwionośnych i kardiomiocytów przez „wolne” kanały.
- Efekt występuje średnio po 6 godzinach i kontynuuje około dnia.
- ciśnienie krwi spada z powodu rozszerzenia naczyń krwionośnych.
- Nie zmienia siły skurczów serca, a zatem nie zwiększa zapotrzebowania na tlen.
- Dobrze się wchłania. Wiąże się prawie całkowicie z białkami krwi, dlatego pacjenci z niedoborem białka (ciężkie choroby wątroby i nerek) są bardziej narażeni na powikłania. Jest wydalany w równym stopniu przez wątrobę i nerki..
- Stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego
- Zwiększa szybkość filtracji kłębuszkowej, zmniejsza procesy przebudowy lewej komory serca.
Przeciwwskazania:
- Niewydolność serca.
- Niestabilna dławica piersiowa i okres po zawale mięśnia sercowego krócej niż miesiąc,
- Ciąża.
- Niewydolność nerek i wątroby.
- Alergia lub nietolerancja na sam lerkamen lub jego laktozę.
Amlodypina
- Dotyczy również powolnych blokerów kanału wapniowego..
- Działa lepiej na komórki ściany naczyń niż kardiomiocyty.
- Rozszerza nie tylko naczynia obwodowe, ale także tętnice wieńcowe. Zwiększa przepływ tlenu i zmniejsza zapotrzebowanie na mięsień sercowy. Ten efekt zapobiega dusznicy bolesnej i zwiększa zdolność pacjenta do ćwiczeń..
- Skuteczny w ciągu dnia, płynnie redukując ciśnienie.
- Wiąże się z białkami osocza 96–98%
- Sprawia, że przerost lewej komory serca jest mniej wyraźny, zmniejsza zdolność płytek krwi do sklejania się, poprawia szybkość filtracji kłębuszków nerkowych.
- Efekt nadchodzi 3 godziny.
- Powoli wchłania się w przewodzie pokarmowym
- 60% jest wydalane przez nerki, reszta - przez wątrobę. Starsi pacjenci potrzebują więcej czasu.
- Stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego Prinzmetala i dusznicy bolesnej.
Przeciwwskazania: nietolerancja leku i jego składników, niestabilna dławica piersiowa (z wyjątkiem Prinzmetal), ciąża.
Jak się kierować przy wyborze?
Obie substancje lecznicze należą do tej samej grupy. Zarówno lerkamen, jak i amlodypina są stosowane w leczeniu nadciśnienia, obniżając wartości ciśnienia, ze względu na rozluźnienie komórek mięśni gładkich ściany naczynia. Ponieważ mechanizmy działania obu leków są prawie identyczne, skutki uboczne, powikłania i przeciwwskazania są podobne.
Bezpieczeństwo
Oba leki wystarczająco bezpieczny. Jednak lerkamen jest przeciwwskazany w niewydolności wątroby i nerek. Amlodypinę można stosować w tych warunkach, ale ostrożnie.
Skutki uboczne
Oba leki mają prawie identyczne skutki uboczne: nadmierny spadek ciśnienia, osłabienie, zawroty głowy, nudności, niestrawność, reakcje alergiczne i wzrost obrzęku obwodowego. Ale są pewne różnice:
- Lercose jest obecny w składzie lerkamen, pacjenci z jego nietolerancją muszą wybrać zamiennik.
- Amlodypinę można przyjmować u pacjentów z dławicą Prinzmetala, a także ostrożnie w przypadku innych rodzajów choroby niedokrwiennej serca i niewydolności serca. Natomiast lerkanidypina ma tylko jeden obszar zastosowania - leczenie nadciśnienia tętniczego. Chociaż istnieją liczne prace dotyczące stosowania lerkamen u pacjentów z dusznicą bolesną, zawał mięśnia sercowego, w instrukcjach stosowania leku choroby te są przeciwwskazaniem do jego stosowania.
- Istotną zaletą amlodypiny jest jej, choć nie wyraźna, zdolność do zmniejszania przyczepności płytek krwi. To działanie jest ważne dla pacjentów z chorobami serca i naczyń..
Formy wydania i koszt
Oba leki są dostępne w postaci tabletek w dawkach 10, 20 mg. Amlodypina ma również dawkę 5 mg, dlatego zaleca się rozpoczęcie leczenia. Miesięczny kurs terapii z Lerkamen w zależności od dawki wynosi 300–600 rubli. Amlodypina jest produkowana przez różne firmy, cena jest bardzo różna, począwszy od od 90 rubli. Jest w tym minus. Leki generyczne produkowane przez niektóre firmy mogą nie pasować do oryginalnego efektu. Dlatego może być konieczne wypróbowanie amlodypiny od innego producenta przed poszukiwaniem zamiennika..
Wygoda odbioru
Obie substancje lecznicze stosuje się raz dziennie. Amlodypina jest dostępna w trzech dawkach, lerkamen - w dwóch. Pozwala to wybrać optymalny tryb odbioru do kontroli ciśnienia.
Co wybrać w konkretnej sytuacji?
- Kobiety w ciąży i karmiące piersią. Oba leki są przeciwwskazane.
- Dzieci poniżej 18 lat. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa, więc obie substancje nie są zalecane..
- Młodzi ludzie Mężczyźni są bez ograniczeń. Kobiety - tylko z niezawodną metodą antykoncepcji.
- Osoby starsze z nadciśnieniem tętniczym, bez współistniejących chorób. Możesz wybrać dowolny lek.
- Z patologią nerek lub wątroby. W takim przypadku lepiej jest zatrzymać inny lek. Jeśli konieczne jest wyznaczenie jednego z tych blokerów kanału wapniowego, bezpieczniej będzie przerwać stosowanie amlodypiny. Ten lek jest starszy i badany, zdobyto więcej doświadczenia w jego stosowaniu..
- Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy choroby niedokrwiennej serca (dusznica bolesna, zawał mięśnia sercowego), ponownie wybierz amlodypinę. W Lerkamen warunki te są przeciwwskazaniem do jego administracji..
- W przewlekłej niewydolności serca lepiej jest zastanawiać się nad innymi grupami leków. Faktem jest, że oba leki zwiększają obrzęk kostki. Lerkamen ma taki efekt znacznie rzadziej.
- Lerkanidypina jest substancją lipofilową, to znaczy jest dobrze rozpuszczalna w tłuszczach, co pozwala jej wywierać wpływ nawet na naczynia dotknięte blaszkami miażdżycowymi. Amlodypina nie ma tej zdolności. Dlatego w obecności nieskomplikowanej miażdżycy wybór jest oczywisty.
Zarówno lerkamen, jak i amlodypina równie dobrze radzą sobie z ich głównym zadaniem - kontrolą ciśnienia krwi. Leki są porównywalne pod względem bezpieczeństwa i skuteczności. Dlatego lepiej powierzyć wybór konkretnej substancji lekarzowi prowadzącemu.
